Menu

Premium

Het pleonasme van ‘missionair predikant’

Over de missionaire roeping van predikanten

Hij was begin veertig, een goed opgeleide, wat sceptische zoeker. Via zijn vriendin was hij bij ons terecht gekomen en deed mee aan een cursus. Zo nu en dan kwam hij ook in een dienst. Hij had geen enkele achtergrond in enig geloof en wist weinig van kerkelijke zaken. Voor hem was het ook niet echt helder wat de rol van een predikant precies was en het was hem helemaal een raadsel wat een ‘missionair predikant’ was, zoals mijn predikantschap werd aangeduid.

Nadat hij een tijdje had meegedaan en mijn bezigheden wat had geobserveerd, werd het hem opeens duidelijk. ‘Nu weet ik wat jij bent!’, zei hij tegen mij. ‘Jij bent gewoon de man van de marketing.’ Tja, zo zou ik het zelf niet hebben gezegd. Ik ben nogal allergisch voor pogingen om het christelijk geloof in een mooie verpakking te slijten en het als een product te zien dat je moet zien aan te passen aan de wensen van een doelgroep. Maar aan de andere kant zit er ook wel wat in. Ik begrijp wel waarom deze man de rol van een (missionair) predikant zo schetst. In dit artikel gaat het over de rol van een (missionair) predikant in het huidige tijdsgewricht. We komen nog terug op ‘de man van de marketing’.

Lees verder

Wellicht ook interessant

Bijbelwetenschappen
Bijbelwetenschappen
Basis

De Levende belichaamt onze verwondingen

Wie niet in de gelegenheid was om op de avond van de eerste dag van de week, nu acht dagen geleden, in de vesper het evangelie van die avond te horen (Johannes 20:19-23), zal het op de achtste dag, vandaag, nog wel willen betrekken bij de lezing van het evangelie. We weten niet of het hetzelfde moment was als een week eerder, dat Jezus in het midden van zijn leerlingen, inclusief Tomas, verscheen. Wel waren de deuren opnieuw gesloten. Misschien niet meer uit vrees voor de joden, maar omdat het hart van een van hen, Tomas, nog geopend moest worden.

Bijbelwetenschappen
Bijbelwetenschappen
Basis

‘Opdat ook jullie doen wat Ik jullie heb gedaan’

Volgens de inmiddels overleden opperrabbijn Jonathan Sacks zijn voor een gemeenschap deze drie zaken het belangrijkst: ouders, leraren en gedenken. Ouders en leraren moeten kinderen vertellen over het verleden, om wat toen fout ging in de toekomst te voorkomen en het goede te doen. De onderwerpen in de lezingen van vandaag bevestigen dat belang. Het vertrek uit de slavendienst in Egypte en de voetwassing door Jezus worden nog steeds verteld en herdacht.

Nieuwe boeken