Menu

Basis

Huidhonger

Column

Ik had tot de coronacrisis nog nooit van het woord ‘huidhonger’ gehoord en het staat ook niet in mijn Van Dale van 2004. Misschien is het zelfs speciaal voor de gelegenheid gemunt om op een plastische manier de eenzaamheid uit te drukken die vooral alleenstaanden hebben gevoeld (en wellicht nog steeds letterlijk voelen).

Een minder fijn besnaard persoon zou botweg spreken van geilheid, maar daarmee zou hij de nuance missen die uitgaat van ‘huidhonger’, de behoefte om aangeraakt te worden. De huid mag dan het orgaan zijn dat de boel binnenin een beetje bij elkaar houdt en de grens vormt met de rest van de wereld, het is tegelijk ons belangrijkste ‘contactorgaan’. (Daarover gesproken, kenden we vóór de coronacrisis het begrip ‘contactberoep’? Na de coronacrisis wordt een bewering als: ‘het contactberoep is het oudste beroep ter wereld’ heel gewoon. Er moet maar gauw een nieuwe Van Dale komen.)

Maar goed, huidhonger is een prachtige poëtische omschrijving van het gemis aan aanrakingen. Het woord schrijft aan onze huid bijna een eigen wil toe, en zo voelt het ook. Zoals de huid ook een herinnering heeft: we kunnen van heel veel aanrakingen, van voorwerpen, van lichamen, van geliefden nog voelen hoe die ook alweer waren. Maar de huidhonger wordt door die herinneringen eerder gevoed dan gestild. We voelen wat we missen.

Voor wie alleen is, moet afgelopen jaar dan ook bijna niet om door te komen zijn geweest. Maar ook de gelukkigen met een gezin of een geliefde missen veel: de troostende gebaren, innige begroetingen, de ferme handdruk, de klap op je schouder. Van onze zintuigen lijdt de tastzin (bijna een cryptische omschrijving van huidhonger: ‘Hebt u ook zo’n tastzin?’) nog het meest onder de crisis.

De huid fungeert in de meeste zegswijzen als grens, niet als contactorgaan. Maar we zullen zien dat betekenissen gaan verschuiven. ‘Elkaar op de huid zitten’ was een jaar geleden nog geen aantrekkelijk vooruitzicht, laat staan ‘onder elkaars huid komen’. Straks willen we niets liever.

Willem van Reijendam, journalist en tekstschrijver (o.a. voor RTV Noord).

Wellicht ook interessant

Nieuwe boeken