Menu

Basis

‘Ik leef omdat ik zing’

De stem, onze stem, mijn stem. Zij haalt ons altijd weer uit het dal van het leven en tilt ons op…
 
Een maand voordat ik ga emigreren, val ik. Ik val op m’n rug en begrijp niet wat er gebeurt. Ons huis is verkocht, Tjerk, mijn man, vertrekt al naar Frankrijk en ik blijf hier. Afschuwelijke pijn is m’n realiteit, naast de ontkenning van de artsen om me heen. Weken later, gediagnosticeerd met de zin: ‘U hebt uw rug gebroken’, beland ik in een impasse van pijnlijk onvermogen. Ik word stil, word donkerder en donkerder van binnen en laat alleen nog het licht van mijn zus, haar partner, hun twee betoverende hondjes en het prachtige water waar ik op uitkijk, mijn weg verlichten in een tunnel van opiaten en ziekenhuisbezoek.

Het is stil in mij. De ontwortelde motor lijkt zijn kracht niet meer te kunnen vinden, lijkt te zijn gebroken en start niet meer. Mijn platgewalste emoties, onvindbaar door de opiaten.
Dan gaat de telefoon en iemand vraagt of ik een zangles wil geven. Ik stem automatisch toe, maar merk tegelijkertijd dat er in mij een lampje begint te gloeien.

Ik zie de mensen voor me die vanuit hun chemo naar het koor kwamen om te zingen en nieuwe energie op te doen. Ik zie de mensen die niet konden zingen, die het verboden was, in de pracht en de kracht van hun stem glanzen van levenslust. Ik zie het grote koor, dat alles had gegeven en boven zichzelf uitsteeg in een concert van ongekend niveau. Ik zie de kleine muitende kindjes die in mijn armen in slaap vielen als we gingen zingen.

Al dit komt voorbij en ik begin te zingen, begin te leven en begin te vechten, voor de zoveelste maal, voor mijn leven. Ik zing met de mensen die me daarom vragen, maar eigenlijk zing ik met hen voor mij. Voor mij, omdat ik de energie om te vechten verloren was en ik de ander zo nodig heb om zelf weer te kunnen klinken en met een open hart te kunnen voelen wat zingen in verbinding met hart en ziel kan doen.

De stem, onze stem, mijn stem. Zij haalt ons altijd weer uit het dal van het leven en tilt ons op naar een ruimte waarin we de trilling van het leven ontmoeten. De ruimte waarin we bewust en onbewust steeds weer zingen voor ons leven. Voor het behoud van onze ziel, voor het behoud van onze kracht en voor het behoud van onze groei.

Zingen is leven en ik zing door, in Frankrijk, met Tjerk, met de liefde, voor mijn en ons leven.

 

Anne-Marie Blink is koordirigent, zanglerares en geeft workshops over de kracht van de stem. Ze dirigeerde onder andere het ‘Zingen voor je Leven Koor-Amsterdam’, koor van mensen die met kanker te maken hebben, persoonlijk of in hun naaste omgeving.
Zie: zingenvoorjeleven.nl of kankerinbeeld.nl

Wellicht ook interessant

Nieuwe boeken