In het verborgene
De achtste dag. Dat is: hoe God in het verborgene in ons leven werkt. Geen moment in de tijd dus, maar een beeld voor iets wat zich buiten mijn gezichtsveld afspeelt, terwijl het mijn bestaan diepgaand beïnvloedt. Het vraagt iets van ons om ons hieraan in vertrouwen over te geven. Jezus geeft me er woorden voor. ‘Het koninkrijk van God’, zegt hij, ‘is als een mens die zaad zaait op de akker. Hij slaapt en staat weer op, dag in, dag uit. En het zaad komt tot ontwikkeling: het ontkiemt, het groeit, het komt tot volle wasdom en het draagt vrucht. En hóe – de mens weet het niet.’
Het zaad, dat is alles wat er in een mensenleven gebeurt. De mooie dingen, de pijnlijke dingen. Dat alles is zaad, dat wij ofwel vasthouden, voor onszelf houden, ofwel uitstrooien opdat het tot ontwikkeling kan komen. De eerste stap is: het zaad zaaien. Het uit handen geven en het brengen in de dimensie van God, zodat Hij er zijn weg mee kan gaan. Dat is al niet eenvoudig.
Maar dan komt stap twee: het zaad dáár laten. Oei! Was loslaten al moeilijk, dit is helemaal een uitdaging. Ik ben zo geneigd om af en toe even de aarde open te woelen om te zien of het zaad al ontkiemt. Of het wel aanslaat en goed wortelt. Of het misschien nog wat water nodig heeft of mest. Ik graaf het zaadje uit, bekijk het aan alle kanten en concludeer dat er zo op het oog nog niets gebeurd is. Ik stop het terug in de grond. Maar daarmee onderbreek ik het groeiproces. Ik zit het werk van God lelijk in de weg.
De achtste dag. Dat is hoe God in het verborgene in ons leven werkt. Alles wat wij in zijn dimensie, in zijn bereik brengen, is zaad waarmee Hij zijn eigen weg gaat. Dat Hij tot ontwikkeling en groei brengt. Op zijn tijd, op zijn manier. Aan ons om dat proces niet te verstoren.
Marga Haas is theologe en redactielid van Open Deur (zie www.margahaas.nl).
