Premium

Kindermoment Advent Jan de Doper

Bij Lucas 3, 1-17

Verhaal

In het land waar Jezus woonde, waren een heleboel belangrijke mensen de baas. De allerbelangrijkste was de keizer. Die was over zo veel landen de baas dat hij overal helpers had, die koning waren of landvoogd. En er waren ook nog hogepriesters in het land.

Maar wat nou zo grappig was: een gewone man, Jan, díe hoorde het woord van God. Hij was de zoon van een priester en zijn vrouw, maar niet van een hogepriester. Hij was ook de neef van Jezus. Vaak kon je Jan vinden in de woestijn. Daar was het lekker stil. En daar kon hij goed nadenken.

Soms keek Jan wel een uur lang naar zijn eigen voetstappen in het zand. En dan dacht hij: ‘Het gaat niet goed in de wereld. Ze denken dat alles in orde is, maar sommige mensen hebben alles, en anderen niets. Als ik naar mezelf kijk, en naar mijn eigen voetstappen in het zand, dan denk dat ik in een rechte lijn heb gelopen. Maar dat is niet zo. Als ik goed kijk, zie ik allemaal kronkelwegen. Dat moet niet. Ooit zei een profeet dat we onze wegen recht moeten maken! We moeten niet langer recht praten wat krom is. We moeten niet denken dat we het goed doen als dat niet zo is.’

Als mensen op bezoek kwamen bij Jan, dan zei hij: ‘Keer je om! Kijk waar je mee bezig bent. Maak je weg recht!’

De mensen vroegen aan hem: ‘Maar wat moeten we dan doen?’

‘Heel eenvoudig,’ zei Jan. ‘Als je twee jassen hebt, geef er dan eentje aan iemand die het koud heeft. Als je twee broden hebt, geef er dan eentje aan iemand die honger heeft. Dat soort dingen!’

Veel mensen lieten zich door Jan dopen in de rivier. Ze wilden zich omkeren, goed nadenken, en voortaan rechte wegen gaan. Na een tijdje gaven ze Jan een nieuwe naam: Jan de Doper. En als ze het deftig wilden zeggen, dan noemden ze hem: Johannes de Doper.

‘Na mij komt iemand die nog sterker is dan ik’, zei Jan. De mensen wisten nog niet wie hij bedoelde. Jij wel?