Kindermoment Elisabet en Zacharias

4^e advent
Bij Micha 5,1-4a (6) en Lucas 1, 57-80 (Alternatief)
Deze zondag wordt het kind van Elisabet en Zacharias geboren. Zijn naam is voor iedereen een verrassing.

Uit de bijbel

Lucas 1 eindigt zoals het begon: met Elisabet en Zacharias. Het is als een altaarstuk: in het middengedeelte vinden we Maria en haar kind. Zij staan centraal. En op de beide zijpanelen staan Zacharias en zijn vrouw met hun kind. Zij geven het kader aan. Zij vormen het zinsverband, zodat wij kunnen verstaan wat we zien.

Zacharias heeft negen maanden gezwegen, maar zijn vrouw wel kunnen vertellen wat de engel hem gezegd heeft. Er is gelukkig meer dan het woord alleen, er is ook nog de communicatie van het hart, waar mensen aan een half woord, of een oogopslag, genoeg hebben om elkaar te verstaan. Elisabet zegt het klip en klaar: Johannes zal hij heten. Niet Zacharias naar zijn vader, want er gaat iets nieuws beginnen, zie je het niet?

Maar de buren en verwanten willen niet naar haar luisteren. Vrouwenpraat, denken ze. Zoals aan het eind van het evangelie de vrouwen die terugkeren van het open graf ook nauwelijks geloofd worden. Zotteklap, zeggen de leerlingen dan. Het is steeds het oude liedje wil Lucas maar zeggen. Mensen die ons iets tonen van het leven dat doorgang vindt, van een nieuw begin tegen de verdrukking in, van hoop die niet sterven wil en licht dat terugkeert, vinden maar zelden erkenning. Gelukkig kan het verhaal ook nog opgeschreven worden.

En dat is precies wat Zacharias hier doet. Hij is het spiegelbeeld van Lucas. Hij schrijft het op, zoals de evangelist het verhaal op schrift heeft gesteld. Wanneer je het zo moeilijk vindt om het evangelie te geloven, lees dit dan. Ik ben zorgvuldig alles nagegaan en heb het, beste lezer, in ordelijke vorm voor u op schrift gesteld. Zo was Lucas begonnen. En nu laat hij in het overgeleverde verhaal zien, dat ook de traditie onderschrijft, wat hij ons vertelt. “Johannes is zijn naam” schrijft Zacharias. God is genadig, ook in onze dagen. En meteen wordt de traditie weer levend. Gaan de oude verhalen weer spreken en voegt de priester zich in het koor van hen die de lofzang gaande houden.

Het nieuwe, het ontroerende beeld van de engel die Maria groet, is er niet zonder het oude verhaal, dat steeds doorgang vindt. En de zijpanelen, die de traditie verbeelden, het kader waarbinnen wij leven en de dingen begrijpen, zou in stukken breken, als er niet dat midden was dat het geheel bij elkaar houdt. We hebben ze allebei nodig, de kern en de rand, het kader en het centrum.

Zonder onze kaders en begrippen zouden wij niets kunnen verstaan. Zonder het centrum dat ons gegeven wordt, het hart van de zaak, dat wij niet hadden kunnen bedenken, zouden we geen leven hebben.

In de kerk

V= voorganger, J = jongere of leiding van de kinderdienst en A= allen

Bemoediging

V: Wij vinden hulp en steun bij de Heer
A: die hemel en aarde gemaakt heeft.
J: dat wij uw boodschap van liefde gebruiken
om ons leven te vullen,
zoals de dauw de aarde ’s morgens vochtig maakt
en zo aan ons leven weer kleur en betekenis geeft.
A: Wij openen ons leven voor de dauwdruppels van uw liefde. Amen.

Om te zeggen bij het aansteken van de 4e adventskaars

Het donker wordt licht. De vierde kaars mag branden.
We krijgen weer moed. De aarde wordt weer goed.
Wat goed! Wat mooi! Een gevleugeld bericht!
Eén week nog, een week nog en dan wordt het licht.

Moment met de kinderen

Zacharias brengt de doos binnen. Hij is erg blij, hij zingt of fluit.

• Voorganger: (Duidelijk articulerend en met veel gebaren) Dag Zacharias! Daar ben je weer! Wat fijn om je weer te zien. Hoe gaat het met je?

• Zacharias: U hoeft niet zo te schreeuwen, ik was niet doof. Ik was met stomheid geslagen, ik kon gewoon niets meer zeggen, ik was zo blij!! En ik ben nog steeds blij. We hebben een prachtige zoon gekregen, we noemen hem Johannes. Maar waar ik ook heel blij van word, is deze doos. Moet u eens kijken hoeveel mensen we blij kunnen maken. Wat een hoop spullen/kaarten hebben we!

• Voorganger: Inderdaad Zacharias, die gaan we komende week bij allemaal mensen brengen die het goed kunnen gebruiken. En weet je waar ik ook zo blij van word? Dat jij nu je eigen stukje van het lied kunt zingen!

Zing met de gemeente de eerste vier coupletten van het projectlied.

extra bij in de kerk

Gebed (te lezen door voorganger of leiding KD)

Heer, onze God,
wij verwachten uw komst in de wereld,
Nog even en dan kunnen we dit uitbundig met elkaar vieren.
Jezus, uw geliefde, te midden van ons leven
gekomen om onze wereld te dienen
en om ons te tonen wat leven in uw naam betekent.
Heer, geef dat wij zijn komst onder ons goed voorbereiden
en u van harte in onze wereld en in ons leven binnen laten.
Neem alles van ons weg dat die komst in de weg kan staan
en vul ons leven met dat, wat uw wereld zo nodig heeft:
Liefde, goedheid, hoop en vrede voor alle mensen.
Uw Licht dat in de nacht begint.
Heer ontferm u over ons. Amen.

Meer informatie op www.kinderdienst.nl.