Uit de bijbel

Hebreeën 13, 9-21

Johannes 20,1-18

Maria uit Magdala vertrouwt het niet. Het graf van Jezus is leeg. Dat doet vermoeden dat de joodse leiders Jezus weggehaald hebben om te voorkomen dat zijn graf een soort bedevaartsoord wordt (niet ongebruikelijk voor een graf van een profeet). Als Maria terugkomt met dit nieuws, herkennen de leerlingen in eerste instantie nog niet de Schriften in de gebeurtenissen.

Petrus en Johannes (die de evangelist aanduidt met: degene van wie Jezus veel hield) gaan op weg. Johannes komt het eerst bij het graf, hij buigt voorover en hij ‘ziet’ (de linnen doeken). Dan komt Petrus bij het graf en gaat naar binnen. Van hem staat er dat hij aandachtig ‘bekijkt’ (de grafdoeken en de doek voor het gezicht liggen apart). Dan gaat Johannes ook naar binnen en van hem staat er dat hij ‘ziet’ en hij gelooft! Het duurt even voordat de Schriften hem duidelijk worden, maar dan ‘ziet’ hij dat Jezus de doodskleren (het teken van ondergang, verderf) achter zich heeft gelaten. Het aardse lichaam is onvindbaar, net zoals bij Mozes.

Opvallend is dat dit kennelijk niet met Maria gedeeld wordt (of niet bij haar overkomt) want zij staat nog bij het graf, verblind door tranen en verdriet. Twee blinkende gestalten (zoals op het verzoendeksel van de ark) duiden op de onzichtbare aanwezigheid van de Heer. Zij zitten bij wat nog te zien is van Jezus, de doeken, maar Maria herkent het teken nog niet. Maar dan komt de vraag van een andere kant. ‘Maria, waarom huil je?’ Haar antwoord: ‘Ze hebben mijn Heer weggehaald en ik weet niet waar ze hem naartoe gebracht hebben’, weerspiegelt de lijn van haar gedachten.

Als Jezus haar naam noemt, herkent ze hem en ze ontwaakt met een schok uit haar verdoving.

De hereniging duurt niet lang. Hij is er weer, maar toch ook weer niet. Niet één mens kan hem vasthouden want alle broeders en zusters moeten weten dat hij ‘opstijgt naar de Vader die ook jullie God is’. Een verwijzing naar de hemelvaart. Het opstijgen is kennelijk belangrijker dan het er weer zijn. Jezus laat zich niet vasthouden door een lichaam dat bij zijn leven op aarde hoort.

In de brief aan de Hebreeën staat als afsluiting, dat wij naastenliefde en onderlinge solidariteit niet mogen vergeten. Paulus vraagt ons om voor hem te bidden… voor niets mens is geworden. Hij is het volmaakte offer zodat er niet iedere keer geofferd hoeft te worden.

In de kerk: paasviering

Voorbereiding

Vóór het Welkom

In veel kerken wordt op zaterdagavond tijdens de paaswake de nieuwe paaskaars binnengebracht. Omdat de meeste kinderen hier waarschijnlijk niet bij waren, is het mooi om ook in de paasmorgendienst aandacht te besteden aan de nieuwe paaskaars. Dit kan op verschillende manieren:

-de voorganger kan met de brandende paaskaars de kinderen ophalen. De kinderen lopen achter de voorganger aan naar binnen. Ze hebben allemaal een klein kaarsje in hun hand. Voorin de kerk worden deze kaarsjes aangestoken tijdens het zingen van het lied.

-samen met de voorganger kan een van de kinderen de kerk binnenkomen met een klein brandend kaarsje in de hand. (Liefst een zelfde kleine kaars die ook gebruikt is in
de paasnacht) Hiermee steekt het kind de paaskaars aan.

-de kinderen komen binnen met de paaskaars van de kinderdienst. Deze wordt aangestoken aan de paaskaars door een van de kinderen.

Woord van Welkom

Terwijl de voorganger en de kinderen met de paaskaars binnenkomen, zingen we een aantal keer (bijvoorbeeld) het Taizé lied: Als alles duister is (Lied 598 NLB)

Tijdens het zingen steken de kinderen hun kleine kaarsjes aan de paaskaars aan. Kies je voor een van de andere mogelijkheden dan wordt nu de paaskaars (van de kinderdienst) aangestoken.

Aansteken van de kaarsen op de liturgietafel

kind: Het licht van de opstanding duwt het donker opzij.

kind: Laat het licht van God onze harten verwarmen.

Bemoediging en Drempelgebed

V = voorganger KvdZ = Kind van de zondag

V: We vinden hulp en steun bij de Heer

KvdZ: die hemel en aarde gemaakt heeft

V: die sterker is dan dood en verdriet

KvdZ: zodat we op kunnen staan

vanuit het donker, in het heldere licht.

V: Wij zijn hier bij elkaar

in het licht van Pasen

KvdZ: want de Heer is waarlijk opgestaan.

V:Laat dat licht van Pasen over ons leven schijnen

KvdZ: dat wij ook opstaan uit verdriet

Amen

De kinderen blazen hun kaarsje uit en gaan op hun plaats zitten.

Dit kindermoment is het laatste in een serie van zeven voor de zondagen van de Veertigdagentijd en Pasen. Deze serie sluit aan bij lezingen uit Lucas en uit Hebreeën.

Thema is ‘Anders dan verwacht’..

Om dit project helemaal te kunnen uitvoeren is een projectposter nodig en de muziek van het projectlied. De poster hangt alle zondagen in de kerk. In de poster worden deurtjes uitgeknipt of uitgesneden op aangegeven plaatsen. De deurtjes staan aan het begin van het project allemaal open. Achter de luikjes is paars papier geplakt. De tekening is dus niet in zijn geheel zichtbaar. Dat zal pas gebeuren op Pasen, als alle luikjes dicht zijn. Die paarse vlakken symboliseren de tijd van inkeer en bezinning, de lijdenstijd. Elke zondag gaat er één luikje dicht, wanneer de kinderen terugkomen in de kerk. Langzamerhand komt de afbeelding tevoorschijn.

Posters en projectlied zijn te bestellen via www.kinderdienst.nl Daar is ook een powerpointpresentatie te zien van het project.

Met Pasen wordt tijdens de dienst boven de projectposter een zon geplakt als symbool van de opgestane Heer. Bij de voorbede gaan de luikjes weer open, maar nu is het niet zwart achter de luikjes maar wit of geel….. Bij elke voorbede komt er meer ‘licht’.