Menu

Premium

Kindermoment: Mag ik het ook zien?

Tweede zondag van de veertigdagentijd

Bij Exodus 24:12-18 en Matteüs 17: 1-9

In de evangelielezing van vandaag zijn het de leerlingen die iets te zien krijgen. Petrus wil graag meer zien, wil dat bijzondere moment vasthouden. Maar ook als je het nog niet helemaal ziet, als je nog niet alles doorziet, kun je toch doorgaan.

Uit de Bijbel

In de lezingen van deze zondag gaat het over zien en verborgen zijn. En wolken blijken daarin de scheidslijn te zijn. Als Mozes de berg opgaat, om in opdracht van God zelf, de Tien Woorden in steen gebeiteld, te ontvangen, dan zorgt een wolk ervoor dat Mozes uit het zicht blijft van het volk. De wolk verbindt Mozes met God en brengt tegelijk scheiding aan. Zoals in het verhaal van de uittocht en de doortocht door de woestijn het de wolk is, waarin God zich als Aanwezige toont. God leidt het volk naar beloofd land, een belangrijk onderscheid met de omliggende volken en goden. Maar de wolk heeft ook iets mysterieus, want Gods aanwezigheid laat zich niet meteen doorgronden. Daar, omringd door de wolk van de Heer, ontvangt Mozes de opdracht voor het volk: ‘Luister naar mijn woorden’.

Jezus nodigt een aantal leerlingen met hem de berg op te gaan. Hier is het de uitnodiging van Jezus die onderscheid aanbrengt tussen deze drie ‘uitverkoren’ leerlingen en de rest. En hier is het de wolk waarin God zich openbaart aan hen. Met de woorden, die al klonken bij de Doop in Matteüs 3 ‘Dit is mijn geliefde Zoon, in hem vind ik vreugde.’ Maar de toevoeging is hier van belang: ‘luister naar hem!’ (vers 5). Hiermee zetten de evangelisten Jezus neer als de nieuwe Mozes. In Deuteronomium 18:15 zegt Mozes tot het volk, dat God profeten zal sturen om het volk te leiden en zij moeten naar hun woorden luisteren. En op deze berg worden deze leerlingen samengebracht met Mozes (de wet) en met Elia (de profeten). En Petrus bemerkt de bijzonderheid van dit moment en wil dat vasthouden. Laten we tenten opslaan nu we Mozes en Elia terug op aarde hebben, in de wetenschap dat het Israël van die dagen geloofde, dat Mozes en Elia niet gewoon gestorven waren, maar opgenomen bij God. Ook nu wordt duidelijk, net als vorige week, dat het gaat om vertrouwen op dat wat Mozes en Elia gezegd hebben. Zij hebben God aan het volk getoond door zijn woorden te spreken. Daarmee ging God nog steeds schuil achter de wolken. In Jezus horen de leerlingen niet alleen de oproep Gods woorden te horen, maar zien ze in Jezus zelf Gods aanwezigheid in die woorden oplichten. De wolk brengt nu niet meer afstand, maar verbindt Gods wet en profetieën aan Jezus.

In de kerk

De voorganger komt met een lijst of een schrijfblok naar voren.

Voorganger:
Weten jullie het nog kinderen? In het voorjaar is het tijd voor de grote schoonmaak! In de kerk moet ook nodig opgeruimd worden. Dus vorige week hebben de diakenen de zolder opgeruimd en daar vonden ze dit flesje zand en die plaat van de woestijn. Deze week heeft de organist het orgel opgepoetst. Ik dacht het al te horen!

Ik ga eens even aan de organist vragen hoe dat gegaan is.

Goedemorgen …(naam). Jij bent de organist. Hoef jij nou alleen op zondagochtend te spelen?

Organist: Nee, ik moet natuurlijk ook oefenen.

De organist vertelt nog wat meer over haar/zijn werk als organist.

V: Dat is mooi werk! En nu heb je het orgel opgepoetst.

O: Nou, dat was wel nodig hoor! Maar nou heb ik bij dat poetsen ook nog iets gevonden.

Ja, achter het orgel vond ik deze tas/ koffer. Ik wist niet zo goed wat ik er mee aan moest.

V: Eens kijken wat er in zit.

Voorganger maakt de tas open en haalt er een wandelschoen uit en de tweede plaat.*

V: Een schoen en alweer een plaat. Heel vreemd, net als vorige week. Ik kan net als vorige week bijna niet zien wat er op staat en dat ligt niet aan mijn ogen! Zie je dat, hier staan weer die twee kinderen, in het hoekje van de plaat.

O: Ja inderdaad!

V: Ik denk dat we het weer moeten meegeven aan de kinderdienst. Misschien dat zij kunnen ontdekken wat de schoen en de plaat met elkaar te maken hebben.

Terug in de kerk

Een kind vertelt aan de voorganger dat het een berg is, op de plaat. Een hoge berg. Om die te beklimmen heb je goede schoenen nodig. Het kind geeft de voorganger de goede foto. De foto wordt telkens opgehangen of neergezet in de kerk.

Leestekst:

God zei tegen Mozes: ‘Kom bij me,
kom de berg op en wacht daar.
Ik geef je stenen platen.
Daar staan de wetten en geboden op
die belangrijk zijn voor het leven
van de mensen’.
Mozes ging met zijn helper Jozua de berg op.
Tegen de mensen zei hij:
‘Aäron en Chur blijven hier.
Als er een probleem is, zullen zij jullie helpen’.
Terwijl Mozes de berg Sinaï op ging,
hing er een grote wolk over de berg.
In die wolk was God.
Zo bleef het zes dagen lang.
Op de zevende dag riep God Mozes
vanuit de wolk.
De mensen beneden zagen God
als een laaiend vuur, boven op de berg.
Mozes ging de wolk binnen,
verder en verder omhoog.
Hij bleef daar veertig dagen
en veertig nachten.

Naar Exodus 24:12-18

* In Bonnefooi (zie www.kinderdienst.nl) staat een projectbeschrijving en uitwerkingen van dit thema (verhalen, navertellingen, werkvormen) voor verschillende leeftijdsgroepen, voor in de kinderdienst. De platen horen hierbij.

Wellicht ook interessant

Nieuwe boeken