Klaverjassen

Ik speel graag een spelletje kaart. We vormen een gezin van vier en op fietsvakantie vullen we er hele siësta’s mee. Vooral klaverjassen is populair. Twee tegen twee gaat dat. Iedereen krijgt acht speelkaarten. Eén komt uit, de andere drie leggen bij. Degene met de sterkste kaart krijgt de slag en mag weer uitkomen. Na het uitspelen van alle kaarten wint het team met de meeste punten. Heerlijk spel. Ik ken het al meer dan twintig jaar, maar ik kan er geen genoeg van krijgen.

God lust er ook wel pap van. Hij speelt een kaartspelletje met de ziel, schrijft de 16e-eeuwse Spaanse mysticus Francisco de Osuna. Het heet: de verliezer wint. Het gaat hetzelfde als klaverjassen, stel ik me voor, alleen speelt ieder voor zichzelf. En aan het eind wordt er gekeken wie de minste slagen heeft. Die is de winnaar. Bizar spel. Wie wil er nou winnen door zo weinig mogelijk slagen te halen? Daar ben ik te fanatiek voor.

Dan doe ik een geleide meditatie. Ik moet me voorstellen dat ik een wijze man ga bezoeken die boven op een berg woont. Tijdens mijn klim moet ik goed kijken wat ik meedraag en of ik dat wel mee wíl nemen. Om kort te gaan: ik kom met lege handen boven. Klaar om de berghut binnen te gaan en wijsheid te ontvangen.

Als ik er later over nadenk, dringt het ineens tot me door. Dáár gaat dat spelletje van God om. Wie durft zonder slag in handen, tegenover God te staan? Ontbloot van alles wat hij denkt te hebben en te zijn? Naakt en kwetsbaar? En daar zit hem nou juist de kneep. Met lege handen staan is geen verlies, maar winst. Want alleen dan heb je ruimte om te ontvangen wat God je wil schenken.

Marga Haas is theologe en redactielid van Open Deur (www.margahaas.nl).