Premium

Met de kinderen: Ook schapen van een andere kudde

Bij 2 Koningen 4,8-18 en Marcus 7,24-30

Verhaal

Herder Jan heeft het er maar druk mee. Al die vakantiegangers ook! Met hun lekkere broodjes in de fietstassen leiden ze de schapen af. Dan was er vandaag nog een ziek schaap waar hij de veearts voor heeft laten komen. En ze waren zó laat bij de schaapskooi terug dat hij rammelt van de honger. Maar eerst tellen. Zijn ze er allemaal? 1, 2… 98, 99, 100, 101,102… Hoe kan dat nou? denkt herder Jan. Soms ontbreekt er een schaap, maar nu zijn er twee te veel. Die gevlekte is niet van mij en die met die scheve kop ook niet.

Jan loopt naar ze toe. ‘Ze zijn nog ziek ook,’ bromt hij. ‘Alsof ik vandaag nog niet genoeg problemen heb gehad. Ik heb honger, ik wil eten.’

Maar als Jan in de ogen van die twee schapen kijkt, dan is hij verkocht. Wat kijken ze zielig! Die met die scheve kop heeft een dik oor. Die is flink gestoken door een paar wespen. Herder Jan haalt medicijnen uit een kastje, mengt ze met wat krachtvoer en geeft ze aan het zieke schaap. Nu die gevlekte. ‘Laat me je poot eens zien. Ai, het glas zit er nog in! Waarom laten die toeristen hun bierflesjes ook rondslingeren!’

Met een pincet haalt Jan het glas uit de poot en hij windt er een verband om. Zo, denkt hij, nu eerst even herder Kees bellen of deze twee van zijn kudde zijn, en dan eten!

Het klopt: Kees mist twee schapen. ‘Wat fijn,’ zegt Kees, ‘dat je ze geholpen hebt, geweldig!’ ‘Natuurlijk doe ik dat,’ zegt Jan, ‘ik kan ze toch niet aan hun lot overlaten. Ook al zijn ze van een andere kudde, helpen doe ik altijd. Kom ze over anderhalf uur maar ophalen. Niet eerder hoor, want ik ga nu eerst pannenkoeken bakken. Ach nee, kom maar meteen ook, dan eet je gewoon mee.’