De ezel bij de intocht droeg Jezus niet alleen, maar hij symboliseerde ook iets. Wat dan? Deemoed en dienstbaarheid. Het volgende verhaaltje gaat daarover.

‘Nee!’ zei de ezel. ‘Nee! Nooit meer! Ik houd ermee op om van alles te sjouwen. Laat de statige kameel eens wat meer doen dan alleen deftige mensen vervoeren. Laat het paard ook eens wat meer doen dan koetsen van koningen trekken. Ik houd ermee op!’ De andere dieren keken de ezel beteuterd aan.

Net als de kinderen die graag een ritje op zijn rug mochten maken. En de houthandelaar die de ezel nodig had om zijn handeltje te vervoeren. En Jozef en Maria met haar kind in de buik, die nog zo’n eind moesten lopen naar Bethlehem. ‘Nooit meer!’ zei de ezel stellig en stug en keek naar de grond. ‘Nee’, zei de ezel stug en keek voor zich uit. ‘Nou vooruit dan maar weer’, zei de ezel en keek de mensen aan. Want hij wist: ieder mens moet soms gedragen worden.

Lastezel van de mensheid

Jezus droeg volgens het christelijk geloof de lasten van de mensen: hun lijden, zonden, zorgen. Hij is de lastezel van de mensheid. Vandaar dat hij op een ezel Jeruzalem binnenreed. Als een koning, zeker, maar vooral als een ‘sjofele koning’. Heel anders dan de Romeinse keizers. Als die na een overwinning Rome binnenreden, was dat in een triomfantelijke parade hoog te paard, op een ‘paradepaard’. De keizer reed dan statig door de straten, omringd door soldaten en dienaren, en toegejuicht door de samengestroomde menigte.

Ook de vorsten van Assyrië, Babylonië, Egypte, Perzië gingen graag te paard. Hun paarden waren het statussymbool van hun macht, en hun militaire paarden en wagens waren de tanks van toen. De Israëlieten keken tegen hen op. Zij verlangden soortgelijke indrukwekkende dingen, die meer vertrouwen leken in te boezemen dan Gods trouw. De profeten uitten zich hier kritisch over, zoals Jesaja: ‘Wee hun die naar Egypte gaan om hulp, die hun heil zoeken bij paarden, vertrouwen op een groot aantal wagens en een overmacht aan ruiters (Jesaja 31:1).

Het lelijke eendje

Tegen deze achtergrond wordt de tekst van de profeet Zacharia over de komende Messias begrijpelijk. Hij tekent een koning die heel anders is: nederiger en dienstbaarder dan de koningen van de grootmachten van toen. Hij zegt: ‘Juich, Sion, Jeruzalem, schreeuw het uit van vreugde! Je koning is in aantocht, bekleed met gerechtigheid en zege. Nederig komt hij aanrijden op een ezel, op een hengstveulen, het jong van een ezelin.’ (Zacharia 9:9-10)Het paard was de limousine van de antieke wereld, de ezel het lelijke eendje. Dat een ezel Jezus draagt, maakt duidelijk dat hij geen kronieken zal achterlaten van veroveringen en macht. Met zijn verhaal zal het oermenselijke verhaal verteld worden over het lot van goedheid en onschuld in een harde wereld. Zijn verhaal zal niet gaan over het uitoefenen van macht over mensen, wel over het hebben van macht in de harten en zielen van mensen. En de humor van het geloof is dat geen van de legers die ooit marcheerden, geen van de keizers die ooit regeerden en geen van de koninkrijken die ooit heersten, zoveel invloed hadden als die man op die ezel.

De legende van het ezelskruis

Veel ezels, met name van oorsprong wilde ezels, hebben een kruisvormige streep op de rug, de ‘aalstreep’. Hoe de ezel daaraan komt?

De ‘legende van het ezelskruis’ vertelt over de ezel die Jezus bij de intocht had gedragen.

Het dier hield veel van zijn Heer en had intens medelijden met hem toen Hij naar Golgota werd gevoerd. De kleine ezel wilde Jezus helpen zijn kruis te dragen. Maar hij werd weggeduwd.

Na de kruisiging bleef de ezel wachten totdat iedereen was weggegaan om van zijn Heer afscheid te nemen. Toen hij ziich omdraaide om te vertrekken, viel de schaduw van het kruis op zijn rug. Die schaduw is nog altijd te zien en vertelt over de bescheidenheid en trouw van de ezel.