Overal, maar niet onder de douche

Column

Als ik een poosje alleen ben, tijdens het studeren in huis of het wandelen bijvoorbeeld, ga ik eerst hardop in mezelf praten, dan fluiten en ten slotte zingen. Schubert, Weill, of Brel, maar ook mooie songs van Lou Reed, The Sound, The Smiths of The Stranglers. En als ik zin heb om God te prijzen, en daar heb ik vaak reden toe, ook nog wel eens een goed gezang. Als kind putte ik uit het rode en het groene boekje van Hanna Lam en Wim ter Burg (‘Nu gaan de bloemen nog dood’, toen al!), tegenwoordig uit het Liedboek. Wonderlijk hoe lang liederen, ruim veertig jaar geleden geleerd, in het geheugen blijven hangen.

Zingen is fijn om te doen, goed voor de ademhaling en het geeft je het gevoel dat je niet alleen bent. Zodra zich iemand binnen gehoorsafstand begeeft, houd ik er dan ook mee op, want dan ben ik niet écht meer alleen en ik wil niet met mijn lied de levenssfeer van iemand anders binnendringen. Ik houd mijn zang het liefst voor mezelf en ik voel me zelfs een beetje betrapt als iemand me toch heeft gehoord. Áls ik al meezing in een kerkdienst, houd ik mijn volume dan ook laag.

Mijn verloofde Sanne zingt juist in een koor omdat ze samen zingen zo verbindend vindt. Ze voelt zich opgetild en opgenomen in een geheel, het brengt haar hoofd tot rust. Nu repeteren met het koor niet meer kan, sinds aerosoleren zo’n ongunstige bijklank heeft gekregen, komt ze helemaal blij thuis, na een uur door de regen fietsen naar zangles. Daarbij houdt ze ook van het sociale leven rond het koor, dat ooit zo treffend is verbeeld door Arjan Ederveen in ‘Hardkoor’. Samen zingen draagt meer bij aan haar levensgeluk dan, noem eens wat, een all inclusive reis naar de Seychellen.

Maar of je nou in het zingen je gezelschap zoekt of in je gezelschap het zingen, in beide gevallen geeft zang een moeilijk verklaarbare moed en troost.

Soldaten marcheren al duizenden jaren zingend hun slagveld tegemoet, martelaren lopen zingend naar hun brandstapel en angstige kinderen vinden in het donker vertroosting in een lied. Zingen geeft een kracht die uit het niets schijnt te komen, het is bijna een vorm van bidden. Het kan altijd en overal.

Ik zing alleen nooit onder de douche.