Menu

Premium

Pestkoppen en vieze stenen

Bij Matteüs 21,33-46

Pepijn en Ricardo zijn echte pestkoppen. Ze klieren in de klas en vooral Wesley vinden ze ‘über-stom’. Ze verstoppen vaak zijn schooltas en als hij gaat drinken, knijpen ze hard in het pakje, zodat het drinken in zijn gezicht sproeit. Wat een lol! Juf Anne heeft schoon genoeg van hun gepest en vertelt in de klas een verhaal:

‘Op een dag waren twee jongens een hut aan het bouwen. De hele hut maakten ze van hout, dat vonden ze het mooist. Ze hadden mooie planken verzameld. Alleen, die vielen steeds om. Er waren wel wat vieze, modderige stenen, die ze tegen de planken konden zetten, maar dat vonden ze niet mooi. Steeds stortte de hut in. Maar die ‘über-stomme’, rare stenen, die wilden ze niet. Die hoorden er gewoon niet bij!’

Wat vinden jullie? Moeten de jongens die stenen gebruiken, of alleen hout?

De juf vraagt het ook aan de kinderen in de klas: ‘Wat zouden jullie nu doen?’

Ricardo en Pepijn roepen gelijk: ‘Gewoon blijven proberen, juf. Die stenen zijn stom en raar, dat wil je toch niet?’ Maar de andere kinderen zeggen: ‘Die stenen juist wel gebruiken, juf! Dan staat die hut tenminste stevig!’

De juf vertelt hoe het verhaal afloopt: ‘Na veel gedoe gingen de jongens toch maar die stenen gebruiken. En ja, toen stond de hut stevig en konden ze er zelfs in slapen.’

‘De jongens hadden hun les geleerd’, zegt juf Anne, ‘je kunt niet zomaar dingen of mensen afkeuren. De jongens keurden de stenen af, ze vonden dat die niet goed genoeg waren, maar ze hadden ze juist hard nodig. Sommige mensen keuren andere mensen af, ze vinden dat die niet goed genoeg zijn, maar uiteindelijk hebben we elkaar allemaal nodig.’

En ze kijkt streng naar Pepijn en Ricardo. Die staren naar hun tafeltje en worden ineens erg rood…

De volgende dag pakt niemand Wesleys spullen af en kan hij rustig drinken. Pepijn en Ricardo vragen zelfs of hij mee gaat spelen. En ze vinden het nog hartstikke leuk ook!

Wellicht ook interessant

Nieuwe boeken