Robbedoes

Bij Matteüs 21,33-43

De oude school heette Robbedoes. Alle kinderen gaan nu naar een nieuwe school. Die is mooi en groot, maar er is geen schooltuin. De kinderen die vroeger op de Robbedoes zaten vinden het jammer. Ze waren trots op hun tuin. Nu zie je alleen maar onkruid en er ligt rommel. Zonde van die tuin, vindt Petra. Maar er is goed nieuws: zolang de Robbedoes leegstaat mogen ze spelen op het plein en werken in de tuin. Er zijn ook grote jongens, die mogen in het schuurtje zitten.

De kleintjes en de grote jongens hebben ieder een sleutel van het hek en een sleutel van het schuurtje. Daar bewaren ze hun spullen en hun spelletjes. Bij mooi weer werken ze elke woensdagmiddag in de tuin en vaak ook op zaterdag. De grote jongens zitten er ’s avonds.

Op een kwade dag schrikken de kleintjes. Alles ligt overhoop, er is een vuurtje gestookt op het plein en de tuin is kapot getrapt. Het is om te huilen.

Flip zegt: ‘Dat hebben die grote jongens gedaan, die pesten ons altijd.’

Die avond gaan Flip en Mark naar de tuin. Ze zijn boos en ze roepen vanachter het hek: ‘Jullie moeten ook voor de tuin zorgen!’

De lummels lachen hen uit en gooien met stenen. Toch ruimen de kleintjes alles op. Ze krijgen nieuwe plantjes.

Twee weken later is het weer mis. Het is nog erger dan de eerste keer.

Weer gaan ze er wat van zeggen. Flip heeft een grote broer, die gaat mee. Maar de lummels beginnen te vechten en te slaan.

Dan is er nog meer slecht nieuws. De Robbedoes is verkocht aan een kunstenaar. Die gaat er wonen en werken, hij maakt beelden en schilderijen. Hij heeft een hond.

Gelukkig is er ook goed nieuws: de kinderen mogen hun tuin houden. De kunstenaar vindt dat leuk. Hij zet een beeldje van een vrolijk jongetje in de tuin. ‘Die noem ik Robbedoes,’ zegt hij.

De grote lummels mogen niet meer terugkomen. Doen jullie wel eens wat in de tuin?

Vind je dat leuk?

Wat zouden jullie tegen die grote pestkoppen doen?