Rode ridder
Bij Jesaja 62,8-63,4
Toelichting: Ne’ezibah = Verlatene, Jesaja 62,12.
Jonkvrouw Neeziba buigt zich voorover in het venster van de ronde toren van de hoge ridderburcht. Zo kan ze precies de weg afturen, of haar ridder toch eindelijk in aantocht is. Jaren geleden is hij vertrokken. De jonkvrouw heeft er akelige herinneringen aan. Ze stonden net op het punt om elkaar te huwen. Toen kwam er een grote groep haveloze soldaten op weg naar het slagveld. Ze wilden dat haar ridder ook mee ten strijde trok. ‘Het is op bevel van de koning!’ zeiden ze erbij. Ja, dan zit er weinig anders op. En terwijl de ridder zijn spullen bijeenzocht, er een paard gezadeld werd en de wapenrusting in orde werd gemaakt, schrokten de soldaten alles op wat er te vinden was in het kasteel – brood, pasteien, zwijnen en pauwen, herten en zwanen. En tonnen bier goten ze in hun gulzige keelgaten, en alle vaten wijn uit de kelder.
Zo bleef jonkvrouw Neeziba eenzaam achter in een leeg kasteel. Zou hij ooit nog terugkeren van het slagveld?
Maar zie, vandaag wordt haar verlangen vervuld. Wie komt daar aan met die grote rode mantel om? Ze ziet het onmiddellijk. Haar ridder! Ze snelt op haar muilen de torentrappen af. Ze ziet hem al de slotbrug over komen naar de wijd open poort. Ze wil hem in de armen vallen, maar iets weerhoudt haar. Die mantel, hij stinkt! Hij is niet zomaar rood, maar rood van het bloed! ‘Mijn lief!’ roept de ridder. ‘We hebben de koning en het slagveld nooit bereikt. Onze soldaten hebben onderweg onderling ruzie gekregen en elkaar aan het zwaard geregen. Zulke vrienden hebben geen vijand nodig. Niemand is er over, op mij na. En vandaag keer ik tot u terug. Ik wil u aanstonds omhelzen. Maar laat me eerst deze kleding afdoen en mij baden. Mijn mantel is vol van het bloed van mijn medestrijders.’ ‘Mijn Rode Ridder!’ fluistert jonkvrouw Neeziba bleek. ‘Welkom thuis!’
Wat valt je op aan deze ridder? Waarom is hij zo welkom?
(Om de gedachten te bepalen: De ridder is moedig en heeft plichtsbesef, hij doet niet mee aan de domme strijd, maar raakt er ongewild door besmeurd. Hij keert terug naar de vrede op aarde en vervult het verlangen.)
