Samen leven, vieren, eten in vrede
Wie de Haagse Lukaskerk binnenkomt, staat meteen in de ontmoetingsruimte met grote keuken. Hier verzamelt zich de hele week door een veelkleurig gezelschap rond de tafel. Divers was de Lukaskerk al vanaf de start en dat is zo gebleven.
Wie op woensdag de Lukaskerk binnenloopt, ontmoet daar ’s morgens de vrouwen van het mamaverhalenkoor. Vrouwen overal vandaan die hun levensverhalen delen en zingen. ’s Avonds zijn er bewoners van de Schilderswijk, oud en jong, uit alle windstreken, zonder en met hoofddoek. Samen met de zondagse kerkgangers van deze protestantse kerk, uit allerlei wijken van Den Haag, vieren, zingen en bidden zij. Ze proberen het gesprek aan te gaan over het thema van de avond, al is dat wel eens lastig. Leefwerelden liggen ver uit elkaar. Maar samen eten, daar begint het mee.
Nieuwe vrienden
Samen leven, samen vieren, samen eten in vrede. Dat werd het motto van de Lukaskerk na de pro-IS-demonstratie in de Schilderswijk in 2014. Er werden bijeenkomsten en vieringen georganiseerd waar verhalen uit diverse tradities gelezen en gedeeld worden.
Er ontstonden contacten met ‘nieuwe vrienden’. Mensen die naar Nederland gekomen zijn, al dan niet een status hebben, en de weg naar de Lukaskerk vonden. Ze krijgen bijles in taal, kinderen krijgen hulp bij hun schoolwerk, ze komen koken. Er komen moslima’s die het fijn vinden om met onze vrouwelijke predikant te praten. Een aantal van die nieuwe vrienden komt ook op zondagmorgen naar de kerkdiensten.
Het mocht niet op een kerk lijken
De Lukaskerk ligt aan de randen van de Schilderswijk en het Centrum. Het gebouw werd in 1985 geopend en mocht niet op een kerk lijken. Stel dat we het niet vol zouden houden, dan moest er zo een drukkerij in kunnen. En we wilden een kerk zijn niet alleen voor kerkelijk betrokkenen, maar ook voor buurtbewoners. Ontmoeten doe je vooral aan tafel. Er ontstond dan ook een kerk waar je binnenkomt in de ontmoetingsruimte met een grote keuken, waar groots gekookt kan worden.
Naast de ontmoetingsruimte is een ruime kerkzaal, waar ondanks weinig ramen aan de buitenkant, toch veel licht naar binnenvalt door de dakramen. Hier kerkte in die beginjaren een Samen op Weg gemeente, hervormden en gereformeerden bouwden samen de kerk. De start was dus al divers.
Sommige gemeenteleden komen uit de wijk, anderen van verder weg. Ook zij voelen zich aangetrokken tot wat er in de Lukaskerk gebeurt. Ze voelen zich thuis bij de liturgie die gevierd wordt en de liederen die gezongen worden. Eerst psalmen en gezangen, en later, aangestuurd door een cantorij, liederen van Huub Oosterhuis.
Hollandse pot en Surinaams
Op dinsdag en donderdag werd er gekookt en gegeten met mensen die het gezelliger vonden om samen te eten. Ze kookten zelf niet en aten bij ons een gezonde, warme maaltijd. Hollandse kost, soep, aardappelen, vlees, groente en een toetje. Werd er iets bijzonders gemaakt, dan was de reactie: ‘Lekker hoor, maar doe volgende keer maar weer gewoon.’ Vroeger kwamen er zo’n 60 tot 80 gasten, nu zijn het er rond de 40, en alleen op dinsdag.
Op woensdag kwamen er Surinaamse maaltijden bij. Surinaamse vrouwen koken voor Surinaamse mensen uit de wijk, maar uiteraard schuiven ook andere buurtbewoners aan.
Op donderdagmorgen is er een uitgiftepunt van de voedselbank waar voedselpakketten worden uitgedeeld, koffie of thee gedronken wordt, en vaak maaltijden worden klaargemaakt met producten uit het voedselpakket om mensen uit andere culturen kennis te laten maken met onze etenswaren.
Mensen komen, gaan en blijven
Predikanten, diaconaal werkers en vrijwilligers luisteren naar verhalen van de A/ander en stemmen activiteiten daarop af. Wij organiseren geen activiteiten omdat wij denken dat ze goed zijn voor de buurt en onze bezoekers, maar activiteiten waar de bezoekers behoefte aan hebben.
Dankzij de plek in de wijk, dankzij contacten, dankzij mensen die hier betrokken zijn, hoeven wij er niet heel hard aan te trekken om de diversiteit te houden. Wij worden gevonden; mensen komen en gaan, en blijven.
Margriet Quarles van Ufford is vrijwilliger in de Lukaskerk.
