Schaamte
1 Korintiërs 15,29-34
(Kijkbijbel p. 299)
Het was weer zondag, en de mensen waren naar de kerk gekomen. En kijk, wie zaten daar? Je raadt het nooit, echt niet. Helemaal achterin, een beetje verstopt, zaten mensen uit een sprookje. Nou ja, mensen… eentje was heel groot, zijn hoofd kwam bijna tegen het balkon van het orgel aan. Om niet op te vallen probeerde hij zich wat kleiner te maken, en het was maar goed dat niemand achterom keek, want het was de Reus, die van Klein Duimpje. Hij had zijn hond meegenomen, zo te zien. Of wacht, was dat wel een hond? Of was het meer een wolf, misschien wel die van Roodkapje? O, het was maar goed dat niemand achterom keek in die kerk. ‘De kinderen mogen naar voren komen, ik ga voorlezen,’ zei de dominee.
En hij las het verhaal over Jezus op de Olijfberg. Hoe Judas daar komt, en Jezus aanwijst aan de soldaten. En hoe de soldaten Jezus gevangen nemen. Plotseling klonk er een zware stem van achter uit de kerk: ‘Dominee, kunt u Judas en die soldaten niet waarschuwen dat ze het niet moeten doen? Ze krijgen vast heel erg spijt, net als ik!’ Het was de reus die door de kerk bulderde. De lampen zwaaiden heen en weer van zijn sterke adem. Maar hij keek er heel beteuterd bij, z’n grote hoofd vol kreukels. En naast hem hief de wolf z’n kop omhoog en blafte: ‘Ja, ze krijgen er spijt van, die soldaten die Jezus gevangennemen. Net als ik, dat ik Roodkapjes grootmoeder opat. Oeioei, ik schaam me zo.’ En de wolf en de Reus zaten samen een potje te janken. Maar de dominee stond op en zei:
‘Wat dapper dat jullie hier zijn. Kom, ik nodig jullie uit naar voren. Dan kunnen jullie ons eens uitleggen, wat je bedoelt.’
En dat deden ze.
Wat wilden de reus en de wolf uitleggen, denk je? Wat betekent schaamte? Wat betekent spijt? Wat vindt Jezus van de soldaten die Hem gevangen nemen, denk je?
