Schoenen

Je hebt schoenen die goed staan en schoenen die goed zitten. Daarmee zijn ook gelijk de twee belangrijkste doelen van schoeisel beschreven: indruk maken en de voet beschermen. Er is nauwelijks een kledingstuk te bedenken waar schoonheid en comfort zo op gespannen voet staan. Een welhaast existentiële keuze. Aan de ene kant naaldhakken en te nauwe herenschoenen van Italiaans design. Aan de andere kant de barefootschoenen (met zulke dunne zolen dat het lijkt of je op blote voeten loopt) die mijn vrouw ook op recepties durft te dragen met die moeilijke voeten van d’r, en mijn eigen ‘stevige stappers’.

Aan de schoen kent men de mens. Hoewel ik zelf dus de voorkeur geef aan de comfortabele kant van het spectrum, vind ik het wel wat hebben dat er mensen zijn die hun comfort inruilen voor schoonheid. Het is niet alleen ijdelheid, het is ook de wens om iets bij te dragen aan de sfeer. We kunnen wel lacherig doen over de schoenenfetisj van Hugo de Jonge, indertijd op het bordes bij de installatie van Rutte III, maar hij probeerde er tenminste nog wat van te máken. Dat hij als minister steeds minder serieus werd genomen, lag niet aan zijn schoeisel.

Natuurlijk kleven er bezwaren aan naaldhakken, in vaktermen verhullend ‘zitschoenen’ genoemd: je kunt er geen meters mee maken. De Engelse schrijfster Caitlin Moran waarschuwde al dat vrouwen op naaldhakken geen kans maken als er een moordenaar achter hen aankomt. Tenzij die op zijn beurt op de schoenen van Hugo de Jonge zou lopen.

Zijn schoenen op zichzelf dus al een ‘statement’, dat geldt eens te meer voor geen schoenen. Meestal is het uitdoen van schoenen religieus geïnspireerd (denk aan Mozes bij het brandende braambos en de schoenen bij de ingang van moskee en hindoetempel) en een enkeling doet dat voor zijn plezier. Maar net als bij naaldhakken kom je er niet ver mee, met die blote voeten.

Wie zijn religiositeit zo nodig middels schoeisel wil uitdrukken, kan dan toch beter gewone wandelschoenen in huis halen. De Halacha, de Joodse wet, is niet voor niets afgeleid van het woord voor wandelen. Beweging, met steeds nieuwe decors, een doorlopende wisseling van standpunt, is goed voor de geest. Tijdens het wandelen kun je steeds weer nieuwe denkbeelden over God krijgen, is mijn ervaring. En ook een bedevaart vereist eerst een bezoek aan een ‘zwerfsportwinkel’. Wie de schoen past, trekke hem aan!