Stomme boom

Bij Lucas 13:1-9

Ze hebben de ambulance wel gehoord vannacht. Luuk en Sylvana zijn naar school gelopen en de meester heeft verteld van het verschrikkelijke dat er is gebeurd. Het was precies op de hoek aan het einde van hun straat. Daar staat een dikke boom. En het was er donker de vorige avond. Misschien was de weg glad van de regen. Wie zal het zeggen. Maar er is een jongen tegen die boom geknald. Met zijn scooter. En een helm had hij helaas niet op. De jongen is dood. Zo jong nog. Vanavond is er een stille tocht, zegt de meester. Iedereen mag meelopen. Ze kunnen een bloem meenemen, of een tekening. Die gaan ze bij de boom leggen.

’s Avonds bij de stille tocht zijn Luuk en Sylvana er ook. Sylvana heeft een beertje meegenomen. Luuk laat haar een kristal zien. Die gaat hij bij de boom leggen. Het zou een stille tocht worden, maar dat werd het niet. Wie er begon was niet duidelijk. Maar bij de boom werden mensen boos. Ze zeiden hardop allemaal dingen, waarom het anders had kunnen lopen. ‘Ze moesten scooters verbieden,’ zei er een. ‘Ja, de politie moet veel strenger optreden!’ riep een ander. ‘Ouders moeten beter op hun kinderen letten!’ vond een derde. ‘En die boom!’ riep iemand. ‘Die boom, waarom staat die daar op zo’n gevaarlijke hoek? Dan vraag je toch om ongelukken! Waarom heeft de gemeente die daar niet allang weggehaald?’ ‘Ja,’ zei een ander, ‘daar gaan we morgen gelijk werk van maken, dat ze die stomme boom omhakken!’

Gelukkig is dat niet gebeurd. Toen Luuk later langs de boom liep, was alles weg: de bloemen, de tekeningen, de beertjes en zelfs zijn kristal. Maar de boom vertelde nog steeds hoe boos en verdrietig ze waren geweest om die dode jongen.

(Bij Lucas 13,1-9 – de toren van Siloam / de gelijkenis van de vijgenboom die geen vrucht droeg)