Van Allah tot zen

Aart Mak is als predikant in dienst bij de Stichting Kerk Zonder Grenzen (zie www.kerkzondergrenzen.nl).

Joanne (19)

Kwam met haar ouders uit Ghana en is actief betrokken bij de Pentecost Revival Church in Amsterdam-Zuidoost. Alles wat leeft in haar krijgt een plek in de zondagsbijeenkomsten, daarom is ze er altijd. Daar vindt ze blijdschap, in gesprek zijn met God, dankbaar zijn en vrede vinden met je medemensen. Dat is geloof voor haar.

Door de week werkt ze hard. Ze is aan een avondstudie begonnen en ze geniet van alles wat mogelijk is in Nederland. Joanne verbaast zich vaak over de religieuze onverschilligheid om haar heen.

Anita (72)

Is ervan overtuigd dat ze altijd naar haar gevoel moet luisteren. Maar wat voelt ze? Dus begint ze haar dag vaak met engelenkaarten, leest graag in zelfhulpboeken en gaat met een vriendin wel eens naar zen-bijeenkomsten. Op zondag zit ze regelmatig in de kerk en hoopt daar iets te horen wat aansluit bij waar ze zelf mee bezig is. Dat gebeurt soms. En anders doen het zingen van liederen en het contact met anderen haar altijd goed.

Annechien (64)

Is fan van Brené Brown. Al jaren leest ze haar boeken en volgt ze haar Youtube-colleges. Inmiddels kan zij zelf ook bevlogen praten over hoe moeilijk mensen het zichzelf maken met hun drang om perfect te zijn. Annechien is katholiek van huis uit. Het enige dat haar nog met die traditie verbindt, is een koor waarmee ze regelmatig liederen van Oosterhuis zingt. Gelukkig voor haar treedt dat koor niet meer op in vieringen omdat de kerk door de bisschop gesloten is. Met een paar koorleden is ze begonnen met boeddhistische meditatielessen. Ze vindt de gedachten daarachter fascinerend, maar is vooral blij met wat het haar doet.

Anne-Mie (43)

Als zzp’er met onregelmatige werktijden loopt ze wekelijks een keer een kerk in Haarlem binnen, maar niet op zondag. Ze is er om stil te worden, samen met anderen, onder het hoge dak van de oude Bavo. Met een dekentje om haar benen heen laat ze haar gedachten zoveel mogelijk gaan, zonder oordeel, en komt soms helemaal tot rust. Met haar inmiddels bijna volwassen kinderen bad ze vroeger regelmatig. Dat deed ze ook om tot rust te komen en je even verbonden te voelen met iets dat groter is dan je kunt beseffen.

Mirjam (24)

Bij Mirjam thuis deden ze niet aan kerk of geloof. Op vakantie ging zij vaak naar natuurkampen. Binnenkort studeert ze af in biologie met als specialisatie ecologie. Mirjam is actief bij Milieudefensie en in de jongerenorganisatie van de Partij voor de Dieren. Twee keer per week gaat ze naar yoga en kan met groot enthousiasme vertellen hoe goed dat haar doet. Als zij praat met de inmiddels vertrouwde mede-yogi’s, verbaast ze zich vaak over de religieuze diversiteit die ze aantreft. Als het maar tot iets goeds leidt, denkt ze dan.

Bas (33)

Is zo oud als Jezus werd, maar dat interesseert hem geen fluit. Hij beschouwt godsdienst als een leuke hobby voor kleine kinderen (zijn moeder leerde hem ooit het gebedje van de 14 engelen) en voor oude mensen die bang zijn om dood te gaan.

Er is hoogstwaarschijnlijk niets, en het zou ook helpen als mensen zich niet meer in de luren lieten leggen door flauwekul als homeopathie en wichelroedelopen. Als fysicus bij een groot farmaceutisch bedrijf is hij ervan overtuigd dat de mensheid opknapt van toegepaste wetenschap. Hij begrijpt niet waarom zijn nieuwe vriendin regelmatig de Happinez leest.

Hans (54)

Zijn ouders, die bejaard maar vitaal zijn, hebben hem ooit orthodox christelijk opgevoed. Nog steeds kan hij hele passages uit de bijbel uit zijn hoofd opzeggen. Op zijn 40_e heeft hij de knop omgezet: geen kerk meer voor hem. Hij doet niet meer aan geloof, zegt hij. In gesprekken met zijn kinderen wil hij wel toegeven dat God misschien bestaat. Maar de religies hebben er een mensonterende, angstig makende puinhoop van gemaakt. Een collega op zijn werk (in de IT) attendeerde hem op de School of Life in Amsterdam. Hij overweegt een keer met die collega mee te gaan naar een lezing.

William en Margot (29 en 28)

Engelsman en Nederlandse. Terwijl ze al drie jaar in België samenwonen (hij is daar bezig met een project en zij studeert), gaan ze binnenkort toch maar trouwen, vooral vanwege de onzekerheid over de gevolgen van Brexit. Aan het eind van de zomer willen ze dat met familie en vrienden vieren, ergens in de open lucht in Nederland. Daarin willen ze elkaar het nodige beloven, mooie muziek laten horen en een ‘soort zegen’ ontvangen. Volgens beiden kun je niet weten wat de waarheid is, maar het is waar dat een mooi ritueel, goeie verhalen en vriendschap helpen.

Fatima (29)

Haar in Marokko groot geworden ouders emigreerden naar Nederland en daar werd Fatima als tweede kind geboren. Allah bestaat voor haar, maar de moskee van haar ouders bezoekt ze nauwelijks. Er is daar te veel heimwee naar vroeger, vindt ze. Omdat ze niemand wil bruuskeren, past ze zich aan aan haar omgeving, draagt soms een hoofddoekje en doet haar gebeden. Haar niet-Marokkaanse man bekijkt haar gedrag met een glimlach en voorspelt dat zij ooit haar religieuze ketenen zal afwerpen. Dan zegt zij dat ze misschien de moskee, maar nooit Allah of zijn woorden zal verlaten.