Van sloffen, sneakers en andere speciale schoenen

Mijn sportschoenen

Ik hou van bijzondere schoenen, het liefst sportschoenen want die zijn stoer en passen bij mijn stijl. Ook lopen ze heel erg lekker. Ik ben wel heel zuinig op mijn schoenen, want ze zijn erg duur. Het liefst zou ik nog duurdere schoenen kopen, maar dat mag niet van mijn ouders. Op internet zoek ik vaak naar schoenen die ik mooi vind. Als ik later veel geld verdien kan ik ze kopen. Omdat mijn schoenen wit zijn, moet ik ze vaak schoonmaken, anders zien ze er niet meer mooi uit. Ik maak ze schoon met een tandenborstel en tandpasta. Zo zie je niet dat ik ze al best wel lang heb. Ook trek ik de veters niet te hard aan, want dan krijg je allemaal vouwen in de schoen en dat is niet mooi. Op de foto zie je mijn schoenen en die van mijn vriendin Anne. Zij heeft bijna dezelfde schoenen als ik, alleen in het roze.

Lente (15 jaar)

Sintsloffen

Toen ik jong was breide mijn oma altijd dikke sokken met kabels voor mij. Ik had ze in allerlei kleuren. Zodra ik thuiskwam trok ik mijn schoenen uit en trok ik de sokken van oma aan over mijn gewone sokken. Dat was lekker warm en gaf mij een ontspannen gevoel. Toen ik op mezelf ging wonen en mijn oma er niet meer was, raakten mijn gebreide sokken op en kreeg ik last van koude voeten. Op een jaar had Sinterklaas dat opgemerkt en kreeg ik een heerlijk paar warme sloffen van de oude baas. Ik trok ze aan en deed ze niet meer uit. Het gaf me net zo’n behaaglijk gevoel als vroeger. Omdat ik ze zo vaak droeg, waren ze na een jaar helemaal uitgelopen en versleten. Gelukkig verraste de Sint me met een vers paar dezelfde sloffen. Heerlijk! Nu is het een traditie geworden dat er sloffen bij de presentjes van de Sint zitten en ik kijk alweer uit naar 5 december. Ik ben benieuwd of de goedheiligman weer dezelfde kan vinden. Vertrouwd en warm, mijn kinderen kunnen me er in uittekenen. Al ben ik met andere sloffen ook tevreden hoor!

Marjoke (36 jaar)

Tante

Mijn tante werkte in een schoenwinkel en zei vaak tegen klanten die aarzelden of ze een schoen zouden kopen of niet: ‘Het is een vlot schoentje hoor, als u er hard mee loopt!’

Marlies (55 jaar)

Mijn schoenen, mijn beste vrienden

De bijna onvermijdelijke vraag van elke ouder is: wat wil je worden als je later groot bent? Ja, dat wist ik wel, namelijk balletdanseres. Van mijn vader had ik een roze tutujurkje en balletschoentjes gekregen en ik danste bijvoorbeeld mee met het ballet als het jaarlijkse Nieuwjaarsconcert op de televisie was. Ik kon toen al bijna op de toppen van mijn tenen dansen, roze lintjes aan de schoentjes. Door omstandigheden kwam van ballet niets meer. Ik sportte veel en heb toch nog een klassieke dansopleiding mogen doen. Muziek, dansen, bewegen heeft altijd verschrikkelijk veel voor mij betekend, ook al ben ik geen balletdanseres geworden. Ik kon er zoveel in kwijt en werd er altijd zo blij van. Van klassieke muziek, tot walsen, salsa, alles… Tot ik in 2017 een auto-ongeluk kreeg en mijn beide hielen zijn verbrijzeld. In elke hiel zijn diverse schroeven geplaatst en na een intensieve ziekenhuisperiode en revalidatie, ben ik weer op de hiel gekomen. Ik noem mijn chirurg mijn ‘Lego Master’. Ik heb moeten leren lopen door keihard te vechten. Gewone schoenen kon ik niet meer aan. Geen hoge hakken, geen dansschoenen. Onlangs kreeg ik weer nieuwe aangepaste schoenen. De orthopeed opende een doos, een grote doos die mij aankeek. Bijna net zo blij werd ik van deze ‘coole sneakers’ als van mijn balletschoentjes destijds. De zolen zijn hard en stevig, de achillespees wordt opgehoogd. Dansen lukt nooit meer en toch pluk ik de dag, geloof ik in mijzelf; er is nog zoveel moois om dankbaar voor en trots op te zijn.

Paula (65 jaar)

Trouwen

Als het bij ons in de familie over schoenen gaat, dan gaat het over onze trouwdag in september 1998. Na de plechtigheid in het gemeentehuis in Hilversum liepen we met alle gasten van die dag naar de locatie waar we het feest zouden houden. Mijn ouders waren natuurlijk de trotse vader en moeder van de bruid, maar plotseling ging het mis bij mijn vader. De zool van zijn schoen ging helemaal los en hij kon niet verder lopen. Met het hele gezelschap zijn we de Scapino in gegaan, inclusief ik in trouwjurk, om nieuwe te kopen.

Mariska (45 jaar)

Diepvries

Op een dag las ik in een of ander tijdschrift dat je schoenen in de vriezer kunt doen om op die manier schimmels en bacteriën te doden. In een ijverige bui leek me dat een heel goed idee en ik stopte mijn slippers in de vriezer. Toen we een tijdje later op vakantie gingen en ik mijn slippers in wilde pakken kon ik ze nergens vinden. Pas na de vakantie kwam ik ze weer tegen in de vriezer. Sindsdien krijg ik regelmatig te horen als ik iets kwijt ben: ‘Misschien ligt het in de vriezer!’

Lianne (36 jaar)