Wachten
Bij Matteüs 25,1-13
Michelle gaat altijd met de bus naar school. Niet met een speciaal busje, nee, met de gewone lijnbus in het dorp. Normaal brengt mama haar naar de bushalte en helpt haar even instappen. Maar dat vindt Michelle nu echt wel stom. Ze is al tien jaar, dus ze kan het makkelijk zelf.
Mama vindt het een beetje spannend, maar ja, als Michelle het zeker weet… Dus stapt Michelle, keurig op tijd, de deur uit, op weg naar de bushalte. Als ze daar aankomt, zit er al een grote jongen te wachten. Hij ziet Michelle niet eens, want hij is helemaal in zijn telefoon verdiept. Michelle vraagt nog aan hem of hij niet moet opletten of de bus komt. Hij lacht heel hard en stoer. ‘Nee, tuurlijk niet, dat hoor ik heus wel.’
Michelle wacht rustig af. Ze verveelt zich wel een beetje, maar ja, ze wil de bus niet missen, dus ze let goed op. Dan komt de bus eraan. Snel pakt Michelle haar tas en haar ov-kaart en stapt in. De chauffeur doet de deur achter haar dicht en ze vertrekken. Ineens hoort Michelle iemand op de deur bonzen en ze hoort roepen: ‘He, wacht, ik wil nog mee! Wacht nou…’ En daarna volgen een paar lelijke woorden. De grote jongen heeft de bus gemist, en de chauffeur is niet van plan om alsnog open te doen. Moet hij ook maar beter opletten…
Als Michelle thuiskomt, vertelt ze het verhaal aan haar moeder. Die moet er wel om lachen, maar vindt het ook wel een beetje zielig voor de jongen. Michelle vindt het vooral dom van hem. Als je de bus niet wilt missen, moet je goed opletten. Die jongen vond het zeker niet zo belangrijk om de bus te halen…
Gesprek
Wat vinden de kinderen? Dom, of zielig, of nog iets anders? En waarom vinden ze dat?
Hier kun je ook de link leggen met jouw uitleg van dit bijbelverhaal of de verwerking bij de kindernevendienst.
