Wie het weet mag het zeggen
Opstanding der doden volgens Ezechiël 37
Dura Europos was een stad aan de Eufraat, in het oosten van het huidige Syrië. Het lag op de grens van het Romeinse rijk. In het midden van de derde eeuw van onze jaartelling bereidde men zich daar voor op een aanval van de Sassaniden. Uit voorzorg werd de muur verbreed. De huizen die grensden aan de buitenmuur van de stad werden ontruimd en gevuld met aarde. Eén van die huizen was een synagoge. Die was duidelijk niet gesitueerd in het centrum, maar lag enigszins verscholen, bij de ‘walletjes’. De ingang lag ook niet direct aan een straat. Men moest een aantal vertrekken door om in de hoofdzaal zelf te komen. Anders dan de ligging doet vermoeden was het een luisterrijk, of liever: beeldrijk geheel. Dankzij de militaire ingreep is de synagoge grotendeels behouden. De stad werd weliswaar veroverd, maar de provisorische muur overleefde de verwoesting en de inhoud daarvan doorstond de tand des tijds. Toen de stad in de jaren ’30 van de vorige eeuw werd opgegraven ontdekte men de synagoge met op zijn wanden een groot aantal goed bewaard gebleven fresco’s met bijbelse taferelen. Eén daarvan verbeeldt als in een soort stripverhaal het visioen uit Ezechiël 37.