Basis

‘Ze keek in mijn tas!’

De gemeenschapsruimte staat leeg. In de lift wordt vooral gezwegen. En als je toch aan de praat raakt met een buur, komt er een negatief verhaal over een van de andere buren. Kan het nog gezellig worden in deze flat?

Ik woon in een flat met veertig woningen, verdeeld over vier verdiepingen. Netjes gezegd: ik bewoon een huurappartement, sociale woningbouw. Ik ben de eerste bewoner van mijn gerieflijke huisje, waarin alles gelijkvloers is. De ramen zijn groot; het is licht en vredig in deze nog nieuwe buitenwijk van een gemiddelde stad in Nederland.

Onze flat staat naast een zorginstelling en mensen met een fysieke beperking krijgen voorrang bij het toewijzen van de woningen. In de praktijk betekent dit dat ik met mijn zestig lentes al tien jaar lang de jongste bewoner ben. Op de begane grond is een gemeenschapsruimte. Ik had de hoop dat hier van alles zou gaan gebeuren, maar in de praktijk staat hij vooral leeg. Het is er stil.

Ook in de lift, waar iedereen gebruik van maakt, is het stil. Er wordt vooral gezwegen of een zuinige groet uitgewisseld. De mensen kennen elkaar nauwelijks.

Vies hondje

In een poging om de sfeer op mijn etage te verbeteren, kocht ik de laatste maanden wekelijks een extra bosje bloemen en toog daarmee naar een van de voordeuren. Mijn openingszin was: ‘Bij onze plaatselijke super verkopen ze bloemen. Vandaag dacht ik: deze zijn voor u.’

En zo lieten de meesten me met een verbaasde glimlach binnen en kwam ik in gesprek. Ik hoorde verhalen aan over wat de ene buur tegen een andere buur gezegd zou hebben en waarom ze hem of haar niet aardig, lief of leuk vinden. ‘Stond ik vorige week in de lift, keek die vrouw van nummer 24 zomaar in mijn tas! Waarom wil dat rare mens weten dat ik twee pakken melk koop?’ Een ander zei: ‘Ik ga pas naar de brievenbus als ik zeker weet dat die man van nummer 16 er niet is. Hij heeft een vies hondje. Ik heb dat beest wel eens tegen een muurtje zien plassen.’ Ik heb mij verbaasd over zoveel negativiteit.

Bingo

Sinds kort heb ik weer hoop. Drie bewoners hebben zich verenigd en vormen nu de bewonerscommissie. Ik heb al een besluit genomen: ik ga naar de activiteiten die ze gaan organiseren, zelfs als het een bingo is. Ik hoop dat het hier uiteindelijk wat liever, opener en gezelliger wordt. Maar of dat met deze mensen gaat lukken?

Holkje van der Veer is dominicanes en redactielid van Open Deur (zie www.holkje.nl).