Menu

Collectie

De Orgelvriend

None

Jan Welmers als vriend en collega

Jan Welmers en ik hebben elkaar leren kennen in militaire dienst. In 1957 waren we allebei 20 jaar jong en allebei veroordeeld tot anderhalf jaar dienstplicht.  We lagen, zo heette dat, in Amersfoort (een dominee staat ergens, een soldaat ligt). We woonden daar in een schurftige oude kazerne, waar we om de zoveel tijd strozakken moesten vullen, waarin we behalve stro ook stenen stopten en dat voor een nieuwe lichting rekruten. Zo werden wij ook behandeld en daarom gaven we deze traditie graag door. ’s Winters moesten we de kachel om tien uur ’s avonds uit hebben en dat gebeurde dan ook wel eens door middel van een emmer water.

None

Stuivertje Wisselen in de orgelwereld

Stuivertje Wisselen (‘mag ik bij jou, dan mag jij bij mij’) komt al heel lang voor in de Nederlandse orgelwereld en lijkt soms de gewoonste zaak van de wereld. Het geldt niet overal, maar bepaalde orgelseries hebben een concertagenda die aansluit op de agenda van de titularis van een aangrenzend jaar. Meer dan eens verwachten organisten hoffelijkheid van hun collega’s: als ik die-of-die laat uitnodigen, dan kan ik het jaar daarop… Vaak blijft dit wat in het verborgene, maar nu werd het een keer zichtbaar. Openlijk zichtbaar. Ja, het stond er echt: “Alleen bij wederzijdse uitnodiging.” De schaamte voorbij.

Nieuwe boeken