In de tijd dat ik diende als voorganger in Aalst werd ik jaarlijks door verschillende scholen gevraagd of ik scholieren wilde ontvangen om hen iets te vertellen over het protestants-christelijk geloof. Op een van die dagen dat mijn kerk vol zat met voornamelijk ongeïnteresseerde tieners, kwam de vraag naar voren die bijna elke groep stelde: “Hebben jullie ook vrouwelijke priesters?” Ditmaal was het echter een vraag met een hele andere lading.

De discussie over vrouwen in het ambt heeft in Polen zeventig jaar geduurd. Maar het besluit biedt hoop voor lutherse kerken wereldwijd.

De maand mei is van oudsher Mariamaand. Een mooie gelegenheid voor een column over ‘vrouwen in de kerk’. Tanja van Leeuwen doet onderzoek naar de vrouw-en-geloofbeweging. Hun boodschap (‘Vrouwen, verhef je stem!’) leeft nog steeds, klinkt in de media en ook de paus roept ertoe op.

De thema’s ‘mannen en de kerk’ en ‘mannen en theologie’ houden me al een tijdje bezig. Dat begon toen ik het boek ‘Männer und Kirche. Konflikte, Missverständnisse, Annäherungen’ van Reiner Knieling las. In dat boek las ik dat onder kerkverlaters het aantal mannen veel groter is dan vrouwen. Blijkbaar is de kerk er minder goed in om mannen erbij te houden. Daarmee wordt de thematiek van mannen en de kerk een missionair thema.

In de Bijbel wordt veel gesproken over brood, broodkoeken, meel en deeg. Het gaat echter zelden over de bereiding van het brood. En degene die het naar alle waarschijnlijkheid bereid heeft, is niet vaak degene die het aan anderen uitdeelt.

De laatste paar jaren gaat het ‘overal’ over gender, queer, lhbti, en meer. Maar weten we dan waar we het over hebben? Bedoelen we wel allemaal hetzelfde? Als inleiding op het thema van dit nummer eerst maar eens alles op een rijtje…

‘Wees niet bang, want Ik zal je vrijkopen, Ik heb je bij je naam geroepen, je bent van Mij!’ Deze woorden uit Jesaja, lang geleden aan het volk Israël geprofeteerd, hebben ook voor mensen nú nog kracht. God kent je naam, we behoren God toe. Dat is een hoopvolle boodschap voor ieder mens, want iedereen wil gekend zijn. Deze gedachte is de rode draad door dit themanummer over gender en identiteit.

In de kerk raken mensen van allerlei pluimage met elkaar in gesprek, ook over gender en seksuele oriëntatie. Hoe kunnen we met elkaar dat gesprek aangaan, zo dat verwarring ook heilzaam kan worden? En wat maakt het veilig genoeg voor mensen die niet in een hokje passen om hierover te praten?

Als het ergens voor iedereen ‘veilig’ zou moeten zijn, dan in de kerk. Hoe stellen kerk en gemeente zich op ten aanzien van het thema gender? Is er ruimte voor jongeren met hun zoektocht en vragen?