Rubriek: Rouw
Netflix en reflectie
Uit Laetare 2021 - nummer 01 - 20 april 2021
Leven in lockdown betekent niet meteen dat ik een stap zet op de weg naar binnen. Afstand houden van anderen heeft niet automatisch tot gevolg dat ik meer verbinding met mijzelf maak. In plaats van reflectie kijk ik meer televisie. Ik kijk zelfs Netflix, dat verslavende medium, waarvan ik ooit afscheid nam omdat ik niet tot mijn dood series wil kijken. Hoe goed gemaakt ook.
Lourdes een bedevaart
Uit Laetare 2020 - nummer 05 - 13 februari 2021
Een lange rij mensen schuifelt voetje voor voetje langs een holte in de rotswand. Boven hen een beeld van Maria. Net voor de holte staat een altaar, maar de mensen concentreren zich op de rotswand. De meesten strijken met hun hand over de rots. Vele honderden miljoenen handen hebben in honderdvijftig jaar de rots glad gemaakt. Een enkeling drukt zijn lippen op de rots. Sommigen hebben een foto bij zich die ze ook op de rots drukken. Velen maken een kruisteken. In een enorme ondergrondse kerk vieren twintigduizend gelovigen de mis. Liederen, gebeden en de Schrift klinken in het Italiaans, Frans, Spaans, Engels, Duits en Nederlands. De refreinen van de liederen kunnen door iedereen meegezongen worden.
Onvervulde kinderwens
Uit Ouderlingenblad 2019 - nummer 11 - 16 november 2020
Veel stellen verlangen ernaar om samen kinderen te krijgen. Maar wat als dit niet lukt? En hoe is het als je graag moeder of vader wilt worden, maar je hebt geen partner? Ongewenste kinderloosheid geeft veel verdriet. Verdriet dat vaak aan de aandacht ontsnapt. GERRY KRAMER-HASSELAAR Mw. drs. G. Kramer-Hasselaar is bezoekmedewerkster in de kerk […]
Geboren… Ervaringsverhalen over geboorte
Uit Ouderlingenblad 2019 - nummer 11 - 16 november 2020
Nelleke Boonstra heeft vier stellen benaderd om hún verhaal ten aanzien van de geboorte van hun kind te vertellen. Voor één stel is die geboorte nooit gekomen… De vier verhalen vindt u verspreid door dit themanummer.* NELLEKE BOONSTRA Mw. drs. C.A. Boonstra is predikant in de Protestantse Kerk in Nederland. Zij is lid van de […]
In Gods licht staan
Uit Herademing 2018 - nummer 03 - 21 oktober 2020
Hoe een vriendschap ontstond vanuit kairos-momenten Het kairos-moment is er als we niet op de klok kijken, maar opgaan in wat we doen. Dit moment maakt het leven bijzonder en leidt tot verandering en inzicht. Carola Schuurman (51) en Jeanine Broos (56) kennen het uit ervaring. Van collega’s werden ze geestesvriendinnen, een vriendschap die is […]
Uitgestrekte hand
Uit Herademing 2017 - nummer 02 - 15 oktober 2020
Op het linker glaspaneel zijn lijnen zichtbaar die elkaar kruisen of op zich zelf staan. Het zijn horizontale en verticale lijnen die soms in elkaars verlengde liggen of vervlochten raken. Op het rechter paneel vormen de lijnen meer een landschap van bergen en dalen. Beide panelen verwijzen naar de reis die mensen maken door het […]
Het gaat alleen om het ik dat dood wil
Uit Open Deur 2018 - nummer 10 - 11 september 2020
Mensen mogen zelf beslissen hoe ze sterven, vinden de voorstanders van het wetsvoorstel voltooid leven. Maar zij hebben geen oog voor de nabestaanden. Je vriend zegt het leven niet meer te zien zitten. Of je moeder zegt dat het van haar niet meer hoeft. Of je zus beëindigt haar leven. Als een naaste dood wil […]
Over de doden niets dan goeds? ‘Laat de doden hun doden begraven…’ (Lucas 9: 60)
Uit Kerk en Theologie 2019 - nummer 04 - 8 september 2020
n het Dienstboek is het gewoon ‘de tiende zondag van de herfst’. Gebrui-kelijker is intussen: de laatste zondag van het kerkelijk jaar. Artikel VII van de kerkorde wijdt er geen woord aan. Wel aan de zondag van de Drie-eenheid, die geleidelijk in meer gemeenten echt een plaats lijkt te krijgen. Ook aan de dag van de kerkhervorming waarvoor steeds minder gemeenten de handen op elkaar oftewel de mensen bij elkaar weten te krijgen. Maar de laatste zondag van het kerkelijk jaar wordt niet expliciet genoemd; zij mag wel meebedacht worden onder de ‘diensten van rouwdragen en gedenken’.
Houvast
Uit Kerk en Theologie 2017 - nummer 02 - 31 augustus 2020
‘Het grote, zware verdriet had haar eindelijk ingehaald. Ze moest huilen, Het gehuil kwam uit haar buik omhoog en stroomde door haar keel naar buiten met zo’n kracht dat ze nauwelijks meer kon ademhalen. Daarna begint ze te snikken, luid en onmenselijk’. Zo tekent de Zweedse schrijfster Marianne Fredriksson het begin van de Paasmorgen, in haar roman Volgens Maria Magdalena.
De diepgang van iemands unieke verhaal
Uit Handelingen 2019 - nummer 04 - 28 augustus 2020
‘We zijn niet meer ingebed in een groot verhaal. Traditionele referentiekaders zoals het geloof zijn weggevallen. Veel mensen weten niet meer goed hoe ze moeten leven: in deze tijd moeten we de zin van ons leven zelf creëren (…) Om de betekenis van een crisis te ervaren, vraagt het dat je luistert naar de ander – en die ander helpt zijn eigen antwoorden op het spoor te komen (…) Bijvoorbeeld het thema rust en ruimte in iemands levensloop onderzoeken. Waar en wanneer heb je dat wel ervaren? Hoe deed je dat vroeger, waar kon je op adem komen? Wat gaf jou toen voldoening? Dat is iemands unieke verhaal – en daarin ligt de unieke oplossing.’ (Susanne Kruys, 2018)