Actueel: als je schaatsers als Irene Wüst of Kjeld Nuis boven zichzelf uit ziet grijpen naar zege, denk je ‘onnavolgbaar…’! Hoe kun je zulke helden, voorbeelden evenaren, bijbenen, laat staan inhalen? Ieder heeft zijn helden of voorbeelden, maar hoe ga je om met de drang tot bewondering of navolging?

Johannes 13:1
Witte Donderdag
Het was kort voor het pesachfeest. Jezus wist dat zijn tijd gekomen was en dat hij uit de wereld terug zou keren naar de Vader. Hij had de mensen die hem in de wereld toebehoorden lief, en zijn liefde voor hen zou tot het uiterste gaan.
Schriftlezing: Johannes 13:1-15
Het eigene […]

Het Grote Gebod
Deuteronomium 6:4 Luister, Israël: de HEER is onze God, de HEER is één. 5 Heb daarom de HEER, uw God, lief met hart en ziel en met inzet van al uw krachten.
Johannes 13:34 Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief. Zoals ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie elkaar […]

Witte Donderdag
Johannes 13:3-5, 15
Jezus, die wist dat de Vader hem alle macht had gegeven, dat hij van God was gekomen en weer naar God terug zou gaan, stond tijdens de maaltijd op. Hij legde zijn bovenkleed af, sloeg een linnen doek om en goot water in een waskom. Hij begon de voeten van […]

Witte Donderdag

Johannes 13:1b
Hij had de mensen die hem in de wereld toebehoorden lief, en zijn liefde voor hen zou tot het uiterste gaan.
Schriftlezing: Johannes 13:1-15
Het eigene van de dag
Met Witte Donderdag beginnen de drie dagen van Pasen, waarin lijden, dood en opstanding van Jezus met elkaar verbonden worden. Op Witte Donderdag […]

Bij Johannes 13,1-15

Logos
In Johannes 13,1 bevinden we ons op een grens. De eerste twaalf hoofdstukken tekenen de weg die het Woord – de logos – is gegaan door de kosmos. Deze gang loopt uit op de verwerping. Aan het eind van hoofdstuk 12 is het doek gevallen.
Johannes 12,36b-37 geeft een resumerende […]

‘Waarom is deze avond anders dan alle andere avonden?’ – de klassieke vraag van het jongste kind op de eerste avond van Pesach, de vraag die de opmaat vormt voor het verhaal van de uittocht, elk jaar opnieuw verteld: ‘Wij waren slaven in Egypte (…).’ De uittocht in het nú: elk jaar nieuw. In veel kerken wordt in de viering op Witte Donderdag jaar in jaar uit dezelfde perikoop gelezen, namelijk Johannes 13:1-15. Bijna zou de geregelde kerkganger de vraag kunnen stellen: ‘Waarom lezen we deze avond altijd hetzelfde als alle vorige jaren?’

Het ‘nieuwe gebod’ dat Jezus in Johannes 13 aan zijn discipelen geeft, is niet nieuw. Het liefhebben, de zorg voor de naaste, werd ook al voor Jezus’ tijd, samen met het grote gebod in Deuteronomium 6, door gelovige joden gezien als een van de grondbeginselen waarop een gelovig leven gebouwd is.

Pinksteren sluit Pasen af. Pasen is tot voltooiing gekomen. De Geest van Jezus Christus raakt mensen aan. Ze worden uitgenodigd om Jezus te volgen en gehoorzaam te zijn aan de zending die Jezus hen meegaf in Matteüs 28:19-20. Dit feest van de Geest is het begin van de christelijke gemeenschap. De Geest van toen is de Geest van vandaag.

Johannes 13-17
In het Johannesevangelie neemt Jezus op de laatste avond voor zijn dood uitvoerig afscheid van zijn leerlingen. Symposium en testament zijn daarbij tot een afscheidsmaal gecombineerd. Jezus drukt de leerlingen op het hart elkaar lief te hebben en troost hen met de belofte van een andere pleitbezorger in zijn plaats. Het is […]