Hoe lang nog?’ (Psalm 80:5) is de typische vraag van wie snakt naar een toekomstperspectief. Telkens opnieuw hopen gelovigen hierbij op een bevrijdende tussenkomst van God. Als de christengemeenschap woorden zoekt voor hun goede nieuws, grijpt men terug naar ideeën en beelden uit eeuwenoude psalmen en profetische teksten. Eens moet er toch een einde komen aan oorlog, uitbuiting, verdrukking. Eens zal God het lot van zijn volk ten goede keren. Dit moment, geeft de lucaanse gemeenschap aan, is nu aangebroken in de geboorte, het leven, sterven en verrijzen van Jezus.

De maatschappij waarin Micha leeft, is een samenleving in grote crisis door de druk van een ophanden zijnde oorlog. De Assyriërs hebben het noordelijke tienstammenrijk veroverd, en ook het zuidelijke tweestammenrijk staat onder grote druk van deze vijand. Hierop zijn twee reacties mogelijk: ongerechtigheid, die Micha om zich heen ziet, of bekering. Micha kiest voor dit laatste.

Op deze laatste Adventszondag vertoont de aankondiging van een geboorte door de profeet Micha onmiskenbaar een messiaans karakter. Het gaat logischerwijs om een koninklijke geboorte, gezien de verwijzing naar koning David (vermelding van Betlehem) en de verwijzing naar Psalmen 72 (vgl. Micha 5:3b met Psalmen 72:8b). Met de geboorte van dit kind breekt er volgens deze heilsprofetie een nieuwe, betere tijd aan.

Deze zondag staan we stil bij Christus die verscheen aan de wijzen uit het oosten. De wijzen staan symbool voor de heidenen (de niet-Joodse volken). Ze volgden de ster en vonden het Kind. “Ze gingen het huis binnen en vonden het kind met Maria, Zijn moeder. Ze wierpen zich neer om Het eer te bewijzen (Matteüs 2:11)”. Dit wordt als een zeer belangrijke gebeurtenis gezien, omdat het aantoonde dat Christus niet alleen als de Messias voor het Joodse volk was gekomen, maar als de Koning van de hele aarde. Het feest van Driekoningen, dat in sommige tradities wordt gevierd, is hiervan afgeleid.

Het mysterie van Christus is nauwelijks te bevatten, laat staan goed te vertalen. Het Griekse woord mustèrion wordt soms vertaald met ‘geheim’ of ‘verborgenheid’. Maar vaak laat men het woord mysterie staan, want kenmerkend ervoor is nu juist de ondoorgrondelijkheid ervan. In de Efeziërslezing op het feest van Epifanie gaat het met name over deze ondoorgrondelijkheid van het Christusmysterie.

Met alleen licht dat opgaat, ben je er nog niet. Er moet ook in geleefd worden om het te laten uitstralen.

De vreugdevolle belofte van de Kerstnacht is bestemd voor alle mensen, ook voor de heidenen, de volkeren. Dit vertelt de lezing van Jesaja 8:23b-9:7, dit vertelt Psalmen 96 en dit vertelt op geheel eigen wijze ook Lucas 2:1-20. Dit bekende, zogenoemde ‘kerstevangelie van Lucas’ speelt zich af in het verborgene van Israëls geschiedenis, maar niet zonder gebruik te maken van de grote openbare wereldgeschiedenis. Het verhaal is geworteld in de Joodse traditie, maar gaat alle ‘mensen met goede bedoelingen’ (Gr.: anthroopois eudokias – Lucas 2:14) aan.

Opeens stond er een engel van de Heer bij hen en werden ze omgeven door het stralende licht van de Heer, zodat ze hevig schrokken
Lukas 2:9Schriftlezing: Lukas 2:8-20Thema: Gods hemelse glans over ons


Het eigene van Eerste Kerstdag
Met Kerst vieren we dat God mens werd en in Christus deze wereld betrad. Aan het begin van […]

De profeet Micha – tijdgenoot van Jesaja – die optrad tussen 740-770 voor Christus, is niet de eerste nabhi’ in Israël. Vele andere gingen hem voor, naamloze en bekende. Vroeg in Israëls geschiedenis (ca. 1100 v.Chr.) waren er rondtrekkende groepen die op basis van wonderlijke ervaringen, dromen en ‘gezichten’ koningen, legeraanvoerders en gewone mensen van (al dan niet goede) raad voorzagen. Door rituele handelingen in een extatische toestand gebracht, deden deze ‘zieners’ hun uitspraken.