En Hij Die op de troon zit, zei: Zie, Ik maak alle dingen nieuw.
Kernvers: Openbaring 21:5a HSVPerikoop: Openbaring 21:1-8Thema: God maakt alles nieuw
Liturgisch kader
De (kerk-)historische gebeurtenissen van 1517 krijgen vanuit het kernvers een eigen belichting. Het accent valt in Openbaring 21 niet allereerst op ons menselijk handelen, maar Gods […]

Vierde zondag na Pasen (Jubilate)
Toen zag ik dit: het lam stond op de Sion, en bij het lam waren honderdvierenveertigduizend mensen die zijn naam en die van zijn Vader op hun voorhoofd hadden.
Openbaring 14:1
Schriftlezing: Openbaring 14:1-8
Zie ook

Preekschets Openbaring 5:5-7 – Beloken Pasen

Preekschets Openbaring 3:10-11 – 3e zondag van Pasen

Het eigene van […]

Haggai 2:4
Houd vol (…), houd vol (…), houd vol (…) Werk door, ik ben bij jullie, spreekt de HEER van de hemelse machten.
Schriftlezing: Haggai 2:1-9 (NBV), 2:2-10 (HSV)
Thema
Hoe we het volhouden als het toch tegenvalt.
Dit thema van de tweede preek van Haggai (zie ook schets 1 en schets 3) wordt belicht vanuit twee kanten: […]

Het woord ‘Sjechinah’ is een rabbijnse, en intussen ook christelijke term. Het betekent ‘wonen’ en doelt op de heerlijkheid van God die te midden van zijn volk ‘woont’, vanaf de Sinaï tot de nieuwe aarde.

‘Klimaatverandering en het Evangelie’
Deze preekschets is onderdeel van het themapakket ‘Dag Schepping?! – Zorgen voor Gods wereld in een tijd van klimaatverandering’, een project van de programmagroep Kerk, Geloof en Levensstijl, van het Christelijk Ecologisch Netwerk (CEN). Oorspronkelijke uitgever: Evangelische Alliantie (nu: Missie Nederland). Het hele themapakket (met liturgiesuggesties, verwerkingen en bronnen) is te […]

Zolang hun tocht duurde, rustte overdag de wolk van de Heer op de tabernakel. ’s Nachts verscheen er een vuur in, dat voor alle Israëlieten zichtbaar was.
Schriftlezing: Exodus 40:34-38
Het eigene van de zondag
De tijd na Kerst is de tijd van de verschijning van Christus in ons midden: epifanie. Nu wordt openbaar wie hij is. Naast […]

De schriftlezingen voor de viering van Allerheiligen waren al in zwang toen Paus Gregorius IV (ca. 840) 1 november invoerde als datum die voortaan overal in de kerk zou gelden voor dit toen al eeuwenoude feest. Door de eeuwen heen hebben ze bewezen een bron van troost en uitzicht te zijn voor de lijdende en strijdende kerk op aarde. Het rooster beveelt deze lezingen ook aan voor protestantse en lutherse gemeenten die op de laatste zondag van het kerkelijk jaar de overledenen gedenken.

Een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. We zingen ervan en we dromen erover. Misschien juist wel omdat die toekomst soms ver weg lijkt. En toch is het koninkrijk van God nabij: het is onder ons, hier en nu.

Water is het thema van deze zondag. Niet water zonder meer. Levend water, water dat leeft en laat leven. Leven dat zichzelf mededeelt. Stromend, borrelend, murmelend water. Niet het doodstille water in de regenton, in de poel, in de Dode Zee. Dat is symbool voor leven dat zichzelf wil behouden. Daarover gaat het nu niet. Het gaat over de ‘Geest die Heer is en die levend maakt’, en die ook ons tot mensen wil maken ‘van wie wat uitgaat’. Levendige mensen die leven doorgeven.

Hier, zes zondagen na Pasen, wanneer voor velen van ons de herinnering aan de blijdschap en inspiratie van het hoogfeest wat begint te vervagen, worden ons lezingen gegeven die ons kunnen helpen het paasvuur weer wat aan te wakkeren.