Water is het thema van deze zondag. Niet water zonder meer. Levend water, water dat leeft en laat leven. Leven dat zichzelf mededeelt. Stromend, borrelend, murmelend water. Niet het doodstille water in de regenton, in de poel, in de Dode Zee. Dat is symbool voor leven dat zichzelf wil behouden. Daarover gaat het nu niet. Het gaat over de ‘Geest die Heer is en die levend maakt’, en die ook ons tot mensen wil maken ‘van wie wat uitgaat’. Levendige mensen die leven doorgeven.

Op deze eerste zondag van Advent begint het grote verwachten: bergen zullen instorten, en het ritme van dag en nacht zal doorbroken worden, voor de Mensenzoon zal de weg vrijgemaakt worden. De theofanie zal met ongekende natuurverschijnselen gepaard gaan.

Haggai 2:4
Houd vol (…), houd vol (…), houd vol (…) Werk door, ik ben bij jullie, spreekt de HEER van de hemelse machten.
Schriftlezing: Haggai 2:1-9 (NBV), 2:2-10 (HSV)
Thema
Hoe we het volhouden als het toch tegenvalt.
Dit thema van de tweede preek van Haggai (zie ook schets 1 en schets 3) wordt belicht vanuit twee kanten: […]

De bijbelteksten die het leesrooster aanreikt op de eerste zondag van Advent, vervullen mij elk jaar weer met enig ongemak. De herfst, met zijn eschatologische teksten, is nu voorbij. Het is moeilijk om deze eschatologische teksten aan je gemeente uit te leggen. Ze werken vervreemdend en afstotend, in mijn gemeente althans.

Zie ook

Register artikelen prof. E. Talstra over Zacharia

Zacharia 14
Het boek Zacharia bestaat uit twee behoorlijk verschillende delen. Voor mensen met een geloof voelt dat waarschijnlijk niet zo heel erg vreemd. Er is een deel ‘visioenen’ over herstel, vernieuwing en hoop (Zacharia 1 – 8) en er is een deel ‘verzetspoëzie’ […]

Dit is de zondag van het ‘Heden hosanna, morgen kruisig Hem!’ (Liedboek Zingen en bidden in huis en kerk 2013, 556:5). Deze laatste zondag van de Veertig dagen heeft twee gezichten, want bijna letterlijk gaandeweg slaat de stemming rigoureus om. Eigenlijk is er op deze zondag sprake van twee vieringen die in de liturgische praktijk gecombineerd worden als opmaat voor het vieren van de Stille Week. Begonnen wordt er met de feestelijke gebeurtenis van Jezus’ intocht in Jeruzalem, gevolgd door een integrale lezing van het lijdensverhaal (Palm- en Passiezondag).

Gisteravond is Soekkot (het Loofhuttenfeest) begonnen. Op dat feest werd Jezus geboren, op Soekkot gaf Hij een heel actuele boodschap, en het boek Openbaring is vol van Soekkot. Met Soekkot vieren we een beetje Kerst, Pasen en Pinksteren ineen.

Het kerstverhaal van Lucas 2 hoort bij het sondergut van Lucas: materiaal dat niet voorkomt in andere evangeliën in de canon. De tekst ademt de sfeer van het joodse christendom. De tekst zit vol verwijzingen naar het leven buiten, het joodse jubeljaar en de priesterlijke teksten uit de Pentateuch. Je kunt de teksten in december lezen, maar nog sprekender is het om ze al in september te laten klinken.

Al het licht valt bij Matteüs op Jezus’ intocht in Jeruzalem als door Israël toen beleefde vervulling van Messias-profetieën bij Zacharia en Jesaja. ‘Hosanna’: een hulpkreet of gebed, die een juichkreet voor de Vredevorst wordt onderweg.

Het gaat niet om heilige plaatsen, al lijkt de lezing van Micha daarheen te verwijzen. Het gaat om ‘God te dienen (…) met eerbied en ontzag’, zoals Hebreeën 12:28 zegt. In de Johanneslezing wordt het beeld gebruikt van een bron en levend water. Het thema ‘waarheid’, ‘waarachtigheid’ (4:18.23.24) is daarbij belangrijk. De waarheid draait niet om een (heilige) plaats, maar om wíe je aanbidt. Driemaal noemt Jezus de Vader (4:21.23), die alles te maken heeft met de Geest (4:23.24, ook driemaal). Hierin openbaart Jezus zich als de gezalfde.