7e dag van de Veertigdagentijd

Roepen
Psalm 42
Bovenop het gebouw van Jeugd met een Opdracht in Amsterdam staat met grote, lichtgevende letters: God roept u – Jesus loves you!
Dat is het hele evangelie in zes woorden. Je zou het als thema boven de veertigdagentijd kunnen schrijven, in lichtende letters.
God roept u!
Maar soms heb je de neiging, iets anders op de gevel van je levenshuis te schrijven. Drie woorden maar.
Ik roep God!
Je hoeft alleen het boek van de Psalmen maar door te bladeren, om die woorden tegen te komen. Woorden van roepende, zoekende mensen.
‘Mijn God!’ roep ik overdag, en u antwoordt niet, ’s nachts, en ik vind geen rust (Psalm. 22:3).
 
Dat heeft Jezus ook geroepen. Van de aarde naar de hemel. Uit het donker naar het licht. Het zijn woorden die hij als kind al leerde in de synagoge, maar waarvan hij aan het kruis pas de diepte onderging.
Ik roep God!
Mijn ziel dórst naar God, naar de levende God! (Psalm 42:3).
En God roept mij! Hij zoekt mij.
Door heel de geschiedenis heen klinkt al vanaf het paradijs zijn stem.
Mens, waar ben je?
Er is een schilderij van Chagall, waarop hij de wegzending van de mens uit het paradijs heeft geschilderd, in felle kleuren. En onderaan, in een hoek van dat schilderij, zie je hoe Adam nog nèt, voor hij het paradijs uitholt, een bloem mee grist. Een gestolen bloem uit het verloren paradijs… weg bij de rivier van levend, dorstlessend water vandaan.
Maar God zoekt ons! En Hij roept.
Mens, waar ben je?
Waar schuilen we achter weg? Waar vertrouwen we op?
Onze positie? Onze gezondheid? Ons geld? Onze vroomheid, ons kerklidmaatschap? Ons eigen rechtvaardige leven? Onze eigen gestolen bloemen uit het verloren paradijs?
We leven in de lijdenstijd.
God heeft zijn eigen Zoon achter ons aangestuurd, om ons te zoeken! Om te zoeken en te redden wie verlóren was.
Je kunt in deze dagen met een brok in je keel nadenken over het lijden van onze Heiland. Je kunt het allemaal voor je zien, en er stil van worden. Dat het zó moest…
Maar dan klinkt daar in het midden van de geschiedenis ineens over Golgota, als een echo uit het paradijs, weer die stem. Gods stem.
Mens, waar ben je?
God roept ons! Want Jesus loves you! Roep Hem er maar bij, bij de gestolen paradijsbloemen en bij alle pijn en dorst en eenzaamheid en schuld in uw leven. En spreek uw eigen onrustige hart maar toe: Wat ben je bedroefd, mijn ziel, en onrustig in mij. Vestig je hoop op God, eens zal ik hem weer loven, mijn God die mij ziet en redt (Psalm 42:6, 12).
 
Dien de Haan publiceerde Lees maar, er staat meer dan er staat, Wandelen met God en Woorden van vertrouwen.

7e dag van de Veertigdagentijd

Roepen Psalm 42 Bovenop het gebouw van Jeugd met een Opdracht in Amsterdam staat met grote, lichtgevende letters: God roept u – Jesus loves you! Dat is het hele evangelie in zes woorden. Je zou het als thema boven de veertigdagentijd kunnen schrijven, in lichtende letters. God roept u! Maar soms heb je de neiging, […]