Je begint je boek met je kleinzoon die je op een gegeven moment vraagt waarom je bidt voor het eten. Dat zijn vraag ook jouw vraag is geworden. Kun je aangeven waarom je juist met die vraag aan de slag wilde? En: heb je enig idee hoeveel mensen in Nederland nog regelmatig bidden voor het eten?
“Haha, daar begint meteen al het misverstand. Hij vroeg niet waarom ik bid. Dat woord was nog een brug te ver voor hem, denk ik. Ik schrijf ook niet dat we bidden, maar dat we stil zijn. En dat was wat hij wilde weten: waarom we stil zijn voor het eten. Zo’n vraag van een klein kind is heel basaal en dwingt je om er opnieuw over na te denken. Eerst zoek je naar formuleringen voor een voorlopig antwoord. Maar al snel verbreedt het zich: wat betekent stil zijn en bidden in essentie nog voor me? En hoe omschrijf ik dat voor mensen die het niet (meer) kennen of er niets mee kunnen? Overigens was dat voorval maar de aanleiding. Ik trek bidden veel wijder dan dit ritueel.
“Haha, daar begint meteen al het misverstand. Hij vroeg niet waarom ik bid. Dat woord was nog een brug te ver voor hem, denk ik. Ik schrijf ook niet dat we bidden, maar dat we stil zijn. En dat was wat hij wilde weten: waarom we stil zijn voor het eten. Zo’n vraag van een klein kind is heel basaal en dwingt je om er opnieuw over na te denken. Eerst zoek je naar formuleringen voor een voorlopig antwoord. Maar al snel verbreedt het zich: wat betekent stil zijn en bidden in essentie nog voor me? En hoe omschrijf ik dat voor mensen die het niet (meer) kennen of er niets mee kunnen? Overigens was dat voorval maar de aanleiding. Ik trek bidden veel wijder dan dit ritueel.
Ik denk dat er steeds minder mensen bidden voor het eten. In veel gevallen betreur ik dat zeker niet. Het kan een goed moment zijn, maar vaak is het een afraffelgebed. Zelfs in het klooster merk ik dat het een formule is. Of ik zelf bid voor het eten? Niet in de traditionele zin dat ik een gebed uitspreek, maar wel in de zin zoals ik bidden ook wil interpreteren: stil zijn uit verwondering over het eten, eerbied voor de gave van de aarde. In het spoor van Albert Schweitzer: eerbied voor het leven. Dat staat los van geloof en religie. Wij zijn dus wel een moment stil voor het eten. Een moment van devotie.”
Lees het volledige interview op Nieuwwij.nl.
Naar aanleiding van:

Verkrijgbaar als paperback en als e-book.
Lees het volledige interview op Nieuwwij.nl.
Naar aanleiding van:

Verkrijgbaar als paperback en als e-book.