Dag 3: "Goede kerstdagen en een voorspoedig nieuwjaar"

Het duurt niet lang meer, en dan zie je het weer overal om je heen: Goede kerstdagen en een voorspoedig nieuwjaar! Maar, wat als dat goede op dit moment niet zichtbaar is in je leven? Als je het gevoel hebt dat je momenteel alleen maar rondjes draait?
André F. Troost schrijft hierover in Lachen in de regen, een bundel met bemoedigende verhalen.
Rotonde
Op een donkere avond, hartje januari, rijd ik naar huis na een avonddienst in een schilderachtig dorpskerkje.
Daar preekte ik over Henoch.
Henoch wandelde met God…
Bij een rotonde: een groot bord langs de weg.
Is het van de burgerlijke gemeente? Waarschijnlijk wel.
In forse letters staat te lezen: ‘Wij wensen u goede kerstdagen en een voorspoedig nieuwjaar!’
Daar kijk ik nu echt van op.
Geweldig!
Goede wensen voor kerst en de jaarwisseling.
Nu al, op 21 januari!
Ik draai over de rotonde en denk aan dat bord.
Ach ja, als je maar lang genoeg doordraait, kom je automatisch terug op de plek waar je was.
Om sommige dingen opnieuw te beleven, behoef je alleen maar rustig af te wachten.
Ze komen vanzelf weer terug…
Pasen, kerst, de jaarwisseling en nog duizend dingen meer.
Ik denk aan het bijbelboek Prediker.
‘Wat geweest is, dat zal er zijn, en wat gedaan is, dat zal gedaan worden; er is niets nieuws onder de zon.’
Het is als met de zon: die komt op en gaat weer onder en dat gaat zo maar door, dat houdt maar niet op.
Alles draait door, zoals een automobilist die op een rotonde maar niet kiezen kan.
Prediker wist ook nog dat daar iets vermoeiends in zit, in dat besef.
Er zit, dunkt mij, zelfs iets heidens in, in dat geloof in de kringloop der getijden.
Alsof er helemaal geen progressie is, geen toekomst, geen ‘wandeling met God’, geen belofte van een eeuwig koninkrijk dat doorbreken zal, te zijner tijd.
Toch heeft het ook wel iets vertroostends: het besef dat de dingen vanzelf wel weer terugkomen.
Ik denk daar nogal eens aan wanneer het gaat over de mode, in het bijzonder die voor de dames.
Soms denk ik (mijn vrouw niet): hang die kleren toch gewoon een jaar of zeven op zolder, dan is alles wat nu gedateerd heet en ouderwets weer volop in de mode!
Het is gewoon een kwestie van wachten, geduldig wachten. Voor je het weet wensen we elkaar weer een gezegende kerst…
Opgaan, blinken en verzinken.
Zo was het en zo is het en zo zal het altijd weer zijn.
Gelukkig maar!
Heel dat gladde, veramerikaanste glossy- en glitterchristendom, de big smiles van prettige predikers die je wijsmaken dat je de hemel in je broekzak kunt steken als je maar gelooft in je eigen spiritueel vermogen…
Daar zit natuurlijk wel een kern van waarheid in, maar het is ermee als met een rotonde: al snel valt het allemaal zo tegen, je valt jezelf zo tegen, voor je het weet draai je rondjes en ben je weer terug bij af.
Beetje pessimistisch?
Het zij zo.
Ook dat zal wel weer overgaan, als de lente komt.
Lao-Tse zei al dat je troebel water moet laten staan – dan zal het vanzelf wel weer helder worden. Laat het rusten, wacht het af, geef het de tijd…
Henoch wandelde met God.
Hij praktiseerde de verborgen omgang, waarover psalm 25 zingt. ‘Gods verborgen omgang vinden zielen, waar zijn vrees in woont.’
Oftewel: mensen met liefde voor God mogen met Hem wandelen, zoals Adam en Eva wandelen met God in het paradijs.
Zou Henoch, wandelend met God, altijd precies geweten hebben waar hij komen zou?
Ik denk het niet.
Wij weten nauwelijks hoe ’s Heren wegen zijn gelegen en waarheen Hij zijn treden wendt.
Na de preek zongen we gezang 103, dat prachtige lied van Muus Jacobse en Willem Vogel.
‘De heiligen, ons voorgegaan.’
Solo, staat er boven elk couplet.
De organist in het kleine kerkje waar ik dienst deed, vond dat het dan zo ook maar gezongen moest worden.
En dus zong ik, helemaal in m’n eentje: ‘De heiligen, ons voorgegaan, hebben hier niets verworven, maar zijn aan ’t einde van hun baan als vreemdeling gestorven.’
Niets verworven…
Wat een tragische, vermoeiende, rotondeachtige gedachte!
Maar dán is daar, in het refrein, waarboven allen staat, de hele gemeente, het volk des Heren, dan zijn daar de broeders en de zusters, dan is daar als het ware in één keer de hele christenheid, die de eenzame zanger bijvalt en meezingend dráágt in een uitbundig loflied: ‘Geprezen zij zijn naam! Hij deed hen veilig gaan! Komt, zingen wij tesaam met alle heiligen!’
Ik zal u niet langer vermoeien met mijn gemijmer over rotondes.
Ik wilde alleen maar even zeggen dat niemand zich moet schamen eens een tijdje voor z’n gevoel alleen maar wat rondjes te rijden.
Alles wat was, komt ooit terug, hersteld, vernieuwd en verheerlijkt in Gods glorie!
En verder wens ik u alvast goede kerstdagen en een voorspoedig nieuwjaar.
 
 

Dag 3: "Goede kerstdagen en een voorspoedig nieuwjaar"

Het duurt niet lang meer, en dan zie je het weer overal om je heen: Goede kerstdagen en een voorspoedig nieuwjaar! Maar, wat als dat goede op dit moment niet zichtbaar is in je leven? Als je het gevoel hebt dat je momenteel alleen maar rondjes draait? André F. Troost schrijft hierover in Lachen in de regen, een bundel met bemoedigende […]