De Amsterdamse opperrabbijn stuurt homoseksuelen naar de therapeut… – door Lody van de Kamp

Nog wat late overpeinzingen…. Ik vraag mij iedere keer weer af, wanneer er binnen de orthodox Joodse gemeenschap door een rabbijn  iets over homo´s wordt geroepen, wie er eigenlijk wordt bedoeld. Is het die homoseksuele man of vrouw binnen het kringetje van getrouwen dicht in de buurt van de rabbijn die met zich zelf al jaren geen raad weten? Die maar net doet of hij of jij op zoek is naar een huwelijkspartner net zoals de broers, zusters, studiegenoten of oud medeleerlingen dat zijn ?  Is het voor diegene bedoeld voor wie het kenbaar maken van de echte geaardheid binnen de religieussociale wereld waar hij of zij verblijft ´geen optie´? Wordt misschien de zoekende jongeman of vrouw bedoeld die misschien wel orthodox zou willen leven maar de stap niet kan of niet durft te wagen vanwege de andere geaardheid die helemaal taboe is binnen die gemeenschap waar hij of zij zo graag toe zou willen behoren?
Of bedoelt hij die jongere die al experimenterend terecht is gekomen in dat, in de ogen van de rabbijn ´promiscue´, circuit waar hetero- en homo seksualiteit soms door elkaar heen lopen en inwisselbaar blijken te zijn? Is het de diepste geloofsovertuiging die hem noopt zich uit te spreken? Is het de pastorale zorg die de rabbijn dwingt om zich uit te spreken? Is het de wens, of in zijn ogen misschien wel de noodzaak, om zich door middel van een uitspraak te conformeren aan de rabbinale wereld om hem heen? Of zijn de woorden inderdaad bestemd  voor die grote buitenwereld die zich niets gelegen laat liggen aan het geestelijk gezag van de rabbijn? In alle gevallen moet diegene die zich uitspreekt altijd de reikwijdte beseffen van zijn uitspraken. Het gesproken woord van de geestelijke ligt niet meer besloten binnen de dikke muren van een eeuwenoude synagoge. De krachtdadige uitspraken van de rabbijn worden niet meer tegengehouden door de begrenzing van de gettomuren.
De woorden vliegen door Internet, Twitter en Facebook de hele wereld over. Zij raken misschien even de doelgroep maar worden net zo goed opgepakt door die grote buitenwereld. En die hele grote buitenwereld wordt op een heel onaangename en pijnlijke manier geconfronteerd met woorden van een geestelijke die hun welzijn niet in zijn vizier heeft en voor wie hij zelf ook geen ´boodschap´ heeft.
Het geaccepteerde wordt gedegradeerd tot het onacceptabele. Functionerende burgers worden veroordeeld tot disfunctionerenden. Ouders krijgen te horen dat hun kinderen in therapie moeten. Zij die zich bekend hebben gemaakt  trekken zich terug in die wereld van vroeger. Hun wereld van angst, eenzaamheid, frustratie en depressie….
Een late overpeinzing…
 
Aan het einde van deze dag denk ik terug aan die momenten in die half duistere barak, daar in Oostenrijk. Toen we stonden in het voormalig concentratiekamp Mauthausen ……
Een barak vol met Joden. Daarnaast een barak vol met homo´s. Samen worden zij in alle vroegte die ´Totenstiege´ afgejaagd om hun slavenarbeid in de steengroeve te verrichten. In de avond worden zij samen weer naar boven geslagen, die zelfde trappen op. Om meer dood dan levend in hun barakken terug te keren….Dag in dag uit. Vier, vijf, zes weken…. Totdat ze er dood bij neervallen. Homo´s en Joden….
Ik kan alleen maar zwijgen… alleen maar zwijgen…
—
Lody van de Kamp is rabbijn in Amsterdam. Binnenkort verschijnt zijn Dagboek van een verdoofd rabbijn (uitgave Uitgeverij Boekencentrum). Ook schreef hij de romans Alleen, Weeskinderen en Oorlogstranen.

De Amsterdamse opperrabbijn stuurt homoseksuelen naar de therapeut… – door Lody van de Kamp

Nog wat late overpeinzingen…. Ik vraag mij iedere keer weer af, wanneer er binnen de orthodox Joodse gemeenschap door een rabbijn  iets over homo´s wordt geroepen, wie er eigenlijk wordt bedoeld. Is het die homoseksuele man of vrouw binnen het kringetje van getrouwen dicht in de buurt van de rabbijn die met zich zelf al […]