Geen gelijk maar wel geluk – door Evert van der Veen
Redactie Theologie.nl
De titel van Mijn gelijk en ons geluk is mooi gevonden en heeft al het nodige in zich om over na te denken. In feite zit de boodschap van dit boek daar al in opgesloten. Is pluraliteit een last of een lust? Soms louter een negatief gegeven waar een gemeente enorm onder gebukt gaat en door verscheurd dreigt te worden. Maar pluraliteit kan ook een heilzame correctie zijn op vooringenomenheid en mensen de ogen openen voor andere visies die ook christelijk bestaansrecht hebben. Alles bepalend is de wijze waarop mensen daar zelf mee omgaan.
Het thema is herkenbaar en de auteur doet er alles aan om het dichtbij te brengen. De vele praktijkvoorbeelden zijn herkenbaar en toepasbaar op vergelijkbare situaties. Mooi is de boodschap van een rabbijn die wordt aangehaald: ‘het is een wonder dat twee mensen bij elkaar komen en samen verder gaan; het is een nog groter wonder dat de twee bij elkaar blijven. Twee mensen, twee werelden, twee achtergronden, twee persoonlijkheden – wonderbaarlijk!’ pag 14.
Die woorden tekenen de sfeer van dit boek en laten zien dat gedeeld geluk een kwestie is van onderlinge sfeer. Een open houding naar de ander, de bereidheid om het eigen standpunt te relativeren, een welwillende instelling om van elkaar te leren en onderling aan te vullen als puzzelstukjes die samen het verband vormen.
De bijbelse onderbouwing had wat mij betreft uitgebreider mogen zijn; de auteur had dieper kunnen ingaan op bv. de positie van de zogenaamde valse profeten. De vier evangelisten worden wel kort genoemd maar hun eigenheid had meer uitwerking mogen hebben. Ook de onderlinge verhoudingen in de jonge kerk – bv. de gemeente van Corinte – had meer aandacht kunnen krijgen, ook in relatie tot het ideaalplaatje van de kerk uit Handelingen 2. Vaak voeren mensen dat aan als ‘zo zou het moeten zijn’ terwijl het de vraag is of de jonge kerk wel ooit zo heeft gefunctioneerd.
Mijn gelijk dient niet ons geluk want wat tot ons aller heil dient, neemt mijn eigen visie in zich op en plaatst die in een groter geheel. Verbinding zoeken en samen de geloofskern benoemen, luidt het devies van dit boek.
Goed is de aandacht voor beeldvorming: waarom wordt een bepaald standpunt zo stellig ingenomen en wat schuilt er achter de soms felle kritiek op anderen? Het is belangrijk om daar doorheen proberen te kijken. Hier gaat het boek wat dieper en dat had nog wel meer kunnen zijn omdat dan de achterliggende motieven van mensen worden ontzenuwd.
Het boek bevat talloze praktische adviezen en richtlijnen om aan te denken. Ze klinken heel logisch wanneer je die zo leest maar in de hectiek van het kerkelijk leven worden ze nogal eens vergeten.
Goed is de aandacht voor het experiment als een kans: niet krampachtig de toekomst afsluiten en vernieuwingen tegenhouden maar de ruimte durven te nemen om dingen te onderzoeken en dan te toetsen.
Opmerkelijk is het hoofdstuk met gebeden in verschillende situaties. Ook zijn er diverse liederen rond dit thema die de auteur zelf heeft gemaakt.Tenslotte worden bij elk hoofdstuk vele gesprekspunten aangereikt. De vraag is wel of die gebruikt zullen worden want bij een concreet conflict gaat het om het zoeken naar een uitweg in dat probleem. Een algemene bespreking is dan niet waar mensen op zitten te wachten. Maar voor een kerkenraad of werkgroep kunnen deze gesprekspunten wel nuttig zijn.
Piet Schelling: Mijn gelijk en ons geluk. Omgaan met verscheidenheid in de gemeente. Boekencentrum Zoetermeer, 126 pag. € 13,90
—
Evert van der Veen, predikant Protestantse Gemeente Nunspeet is vaste recensent op Theoblogie. Hij recenseert ook voor Nederlands Dagblad en Christelijk Weekblad.
Geen gelijk maar wel geluk – door Evert van der Veen
De titel van Mijn gelijk en ons geluk is mooi gevonden en heeft al het nodige in zich om over na te denken. In feite zit de boodschap van dit boek daar al in opgesloten. Is pluraliteit een last of een lust? Soms louter een negatief gegeven waar een gemeente enorm onder gebukt gaat en […]