Een verzwegen geschiedenis van winnaars en verliezers in hetzelfde land

Dr. Izaak de Hulster schreef reeds een reactie op het boek Palestina en Israël van Meindert Dijkstra. Het boek bevalt niet alleen in Nederland, ook internationaal vult het boek een leemte. In de afgelopen weken heeft De Hulster het boek regelmatig ter sprake gebracht bij zijn (vooral Noord-Europese) collega’s. Volgens Dr. Izaak de Hulster lijkt een Engelse vertaling daarom geen overbodige luxe. De volledige reactie kunt u hieronder in dit artikel lezen.

Israël?

Israël? Bij elke vermelding van die naam zou je moeten vragen naar de context om zo de betekenis te achterhalen – dat was de benadering à la Saussure, die de Italiaan Fabio Porzia in zijn proefschrift (Toulouse, december 2016) voorstelde. Al werkt hij deze benadering uit voor het eerste millennium en de geschriften van de Hebreeuwse Bijbel, waarin – zijns inziens – Israël als de held figureert, zijn vraag is relevant voor alle periodes, in het bijzonder wanneer Israël als aanduiding voor een ‘land’ of ‘volk’ wordt gebruikt.

Met Meindert Dijkstra hadden we een diepgaande uitwisseling over de mogelijkheid dat Israël genoemd wordt op een steenfragment uit ca. 1400 v.Chr. (Ägyptisches Museum te Berlijn, ÄM 21687); we concludeerden beiden dat dit in dit geval weinig aannemelijk is. Dat Kanaän en Askelon op dit steenfragment genoemd worden, is interessant, maar wordt als weinig spectaculair ervaren. Daarentegen wordt erg veel moeite gedaan om de beschadigde derde naam te ontcijferen en zo mogelijk als de naam Israël te lezen, want dat zou pas echt nieuws zijn (vgl. Van der Veen e.a.)! Terwijl de naam ‘Israël’ al uit Ebla (2400 v.Chr.) en Ugariet (13^e eeuw v.Chr.) als persoonsnaam bekend is.

Palestina en Israël

Wie Ilan Pappes The Idea of Israel (1999) kent (of vertrouwd is met zijn oeuvre), beseft dat ‘Israël’ als de naam voor de in 1948 opgerichte staat in de zuidelijke Levant een weliswaar voor-de-hand-liggende maar desalniettemin ook gewiekste keuze was (zelfs ondanks het feit dat men toen van een twee-staten-concept uitging). De historische claim die daarin verwoord werd, wordt in feite tegen het licht gehouden in Meindert Dijkstra’s nieuwe boek dat dan ook niet Israël en Palestina heet, maar: Palestina en Israël: Een verzwegen geschiedenis. Dijkstra schaart zich hiermee niet onder de post-zionistische geschiedschrijvers, maar probeert zijn professie als theoloog en Bijbelwetenschapper recht te doen en zet zich met de middelen en methoden van de historicus aan zijn taak.

Als Bijbelwetenschapper toont hij zich bewust, dat het gebied dat hij bespreekt het ‘land van de Bijbel’ is en als theoloog benadrukt hij de godsdienstgeschiedenis (evenals de kerkgeschiedenis) en pelgrimage door de eeuwen heen. Terugblikkend op die geschiedenis(sen) klinkt zijn betrokken slotwoord: “Heer, ontferm U!” (314)

(…)

Lees het artikel hier verder.

Palestina en Israël

Dit boek is een wetenschappelijke historische studie over de onbekende geschiedenis van Palestina en Israël vóór de stichting van de staat Israël in 1948. Het is een verzwegen geschiedenis van winnaars en verliezers in hetzelfde land, van de 13e eeuw voor Christus tot aan de Eerste Wereldoorlog.

Dit boek helpt te begrijpen waarom de Palestijnen, wat ook hun herkomst is geweest, al eeuwenlang geworteld zijn in hun erfgoed Palestina en nog altijd recht hebben op een eigen land, volk en staat.

Een verzwegen geschiedenis van winnaars en verliezers in hetzelfde land

Dr. Izaak de Hulster schreef een reactie op het boek ‘Palestina en Israël’ van Meindert Dijkstra. Deze reactie kunt u hieronder in dit artikel lezen.