Adventskalender #7

In de adventstijd leven we toe naar de vrede van kerst. Voor christenen hangt de komst van vrede samen met de komst van Jezus. Het is een verlangen naar het hemelse op een gebroken aarde. Hoe kun je daar in de kerk mee omgaan? Wat betekent het om te bidden voor ‘de noden van de wereld’? Hoe politiek mag de heilige mis of kerkdienst zijn? In Wonder, Wonderlijk schrijft Stephan Sanders:

“Soms mag ik de voorbede houden tijdens de mis, en daarna krijg ik twee reacties van mijn medeparochianen. Je was weer eens: te politiek. Of: te particulier. De derde reactie, die van het compliment, is er ook vaak. Maar dat vergeet ik veel te snel.

Te politiek: als ik te kordaat iets zeg over alledaagse zaken uit de kranten, zoals inrichting van maatschappij. Dat verwijt neem ik serieus, want ik denk dat kerken niet op aarde zijn om politieke programma’s uit te venten, althans niet in Nederland. Maar iets zeggen over de noden van de wereld, en dus ook over die van eigen land: daar kan je niet hemels aan voorbijgaan.

Te particulier: dat verwijt krijg ik vooral wanneer ik in een voorbede hint naar homoseksualiteit, en de ongemakkelijke verhouding die de Rooms-Katholieke Kerk daarmee onderhoudt. Daarin staat ze niet alleen: ook de Anglicaanse Kerk buigt zich moeizaam over hetzelfde vraagstuk.”