Kerstverhaal

Kerst: we denken aan Maria en Jozef, aan het kind in de stal, aan engelen. En aan kerstkransjes, kerstmuziek, de kerstboom. Kerst roept herinneringen wakker aan gezelligheid en geborgenheid. Maar dat geldt niet voor iedereen.

Ganzenbordspel

Bomen worden geassocieerd met leven. Er zijn vele oeroude verhalen over een ‘levensboom’ die hemel en aarde met elkaar verbindt, midden in het paradijs staat of aan het einde van de wereld. En de altijd groene levensboom van onze Germaanse voorouders kennen we nog als kerstboom.

Nee, dijenkletsers vind je niet in de Bijbel. En kerk en geloof staan niet bekend als lachmachines. Maar de humor hoort er wel bij, ook al beweerde de woestijnvader Ephraïm de Syriër in de vierde eeuw dat de lach het begin is van de vernietiging van de ziel.

Veronica had Jezus’ tranen gezien: tranen van pijn en verdriet, tranen die de pijn en het verdriet van alle mensen weerspiegelden. Met haar zweetdoek zou Veronica Jezus’ gezicht hebben afgeveegd. Op wonderlijke wijze bleef in die doek een afdruk van diens gelaat achter. De legende is virtuoos naverteld door de Zweedse schrijfster Selma Lagerlöf in haar bekende bundel Christuslegenden.

Si leeheg ioom nee dlerew ed tad fooleg ki. Deze woorden lijken onzin. Letters die zomaar op het papier zijn gegooid. Chaos dus. Maar als u het zinnetje omgekeerd leest, staat er: ik geloof dat de wereld een mooi geheel is. Achter die op het eerste gezicht chaotisch opgeschreven letters blijkt een logica te zitten. Geen chaos dus.

Jezus is moe. Iedereen wil iets van hem. Voortdurend moet hij in discussie met geloofsgenoten.

‘Bloemen zijn de voetstappen van God’, schreef iemand ooit. ‘s Nachts zijn die zelden te zien, maar dan zijn er de sterren. Sterren vormen het voetspoor van God in de nacht.