Ik heb een slecht geheugen. Niet omdat ik achteloos aan de dingen voorbij leef, maar omdat ik lid ben van de ‘club van volle hoofden’, zoals een vriend dat ooit zo treffend uitdrukte. Continu schieten gedachten door mijn hoofd als metalen balletjes in een flipperkast. Het voordeel van een slecht geheugen is dat je steeds opnieuw kunt genieten, in dit geval van deze prachtige natuurpsalm, Psalm 104, die ik voor deze blog aan het herlezen ben. Een nadeel is dan weer dat ik heel diep in mijn brein moet graven om na te denken over de vraag waarom ik tot bepaalde hertaalkeuzes ben gekomen.