Dienstboek van de Protestantse Kerk

Tijdens mijn predikantschap ben ik er achter gekomen dat ik eigenlijk niets van de Katholieke kerk wist. Ik heb in de opleiding nooit les gehad over de Katholieke Kerk. Ja, we lazen de Kerkvaders, de mystici, we lazen de Summa van Thomas – allemaal heel keurig in het Latijn, maar van de Katholieke Kerk na de Reformatie leerden we niets. Ook niet van de Katholieke spiritualiteit of het Katholieke zelfverstaan.

Mij is gevraagd om te reageren op hoofdstuk 5, de christologie daar, en ik heb hoofdstuk 9 er toch maar bij genomen, omdat die overwegend ook christologisch van aard is. Daarbij heb ik vanzelfsprekend ook goed notie genomen van de andere hoofdstukken, om zo zicht te krijgen op de thematieken en de ontvouwing van hoofdgedachten en argumenten.

We worden vaak aangemaand om zo volwassen mogelijk te zijn. Psalm 131 onderbreekt die gedachtegang, en brengt ons op het spoor dat het kinderlijke het hoogtepunt van geloven is, ook voor volwassenen. Zoals een peuter rust vindt in de armen van zijn moeder, zo mogen wij ons veilig weten bij God.