Andrew Root signaleert in onze seculiere tijd een krampachtig streven van de kerk naar relevantie. In zijn beschrijving herkennen wij de gedachten van de Canadese filosoof Charles Taylor: geloven in God is een optie is geworden, individueel bepaald en het leven volstrekt diesseitig gestempeld. Daardoor heerst er in de gemeente een gevoel van ‘niet genoeg’: te geringe invloed, te weinig mensen, te zwak geloof.