Het boek Handelingen uit onze bijbel is een scharnierboek in het Nieuwe Testament. Het zit tussen de vier evangelies en de brieven. Het is uitermate verhalend, best wel lang en er gebeurt veel, erg veel. Te beginnen met de opdracht om het verhaal van het Koninkrijk van Jeruzalem uit te dragen, ja uiteindelijk naar de rest van de wereld. Je kan er hele encyclopedieën over schrijven en dat is dan ook gebeurd, zelfs meer dan 1 keer. 

Voor Arjan Plaisier (emeritus-predikant en -scriba van de PKN) is in zijn nieuwe boek ‘een tijd om te helen’ het glas duidelijk (meer dan) halfvol. Als voortrekker van het platform ‘Rome-Reformatie’ is hij van mening dat de post-seculiere wereld van de 21st eeuw ons dwingt na te denken over de noodzaak van een verzoenende integratie en uniformisering van de protestantse kerk (PK) met de Rooms-Katholieke kerk (RKK).

De Oosterse kerken zijn voor velen in het Westen een mysterie. We weten dat ze bestaan, dat ze ten dele rond andere dogma’s zijn gebouwd, en dat ze gemiddeld genomen zich minder in publieke zaken mengen in een poging maatschappelijk relevant te zijn. De zorg voor de armen en de kwetsbaren en dat in de schaduw van de wereld is vaak een groot goed. En dan heb je de Russisch-Orthodoxe kerk en de zeer zichtbare patriarch Kirill die zich graag laat fotograferen met president Poetin en geen kans onbenut laat zijn mening over dingen te ventileren. Ook hun steun- direct en indirect- voor de ‘militaire operatie’ in Oekraïne deed toch -buiten de wenkbrauwen- ook de vraag rijzen hoe die relatie, die cynische symbiose, tussen de Russische staat en de Russisch-orthodoxe kerk zich ontwikkeld heeft op een zodanige manier dat we in dit soort van situaties hebben kunnen eindigen.

Stefan Paas heeft in christelijk Nederland ondertussen de status van een superster. Dat heeft niet alleen te maken met zijn hoogleraarschap theologie aan de universiteiten van Amsterdam (VU) en Utrecht maar allicht in overwegende mate met zijn co-presentatie van de ondertussen zeer goed beluisterde EO podcast ‘de ongelooflijke podcast’. Daarin doen ze tegen de achtergrond van een geseculariseerde maatschappij aan gedocumenteerde grensverkenning over wat religie, geloof en kerk nog zou kunnen betekenen in deze woelige tijden en waarbij ze het hele klankbord van de geseculariseerde atheïst, de twijfelende agnost en de verbetenheid van het je-m’en-foutisme uitgebreid aan bod laten komen.

De relevantie van het Bijbelse boek Genesis kan nauwelijks overschat worden. Het is dan ook ‘de’ hoeksteen van onze joods-christelijke traditie. Meer nog, het is ‘de’ hoeksteen van onze Westerse cultuur, kunst, literatuur en kijk op de wereld. Maar het boek staat ook altijd centraal in de vaak hoog oplopende discussie en spanningsveld tussen de letterlijke en narratieve dimensies van de verhalen in het boek.