Het is niet het meest populaire onderwerp in kerk en theologie. Het geloof erin is ook tanende, zo blijkt uit recent onderzoek. Wie er nog wel in gelooft, is huiverig om het ter sprake te brengen. Het woord klinkt nog wel af en toe in maatschappelijke discussies, maar dan vooral in metaforische zin: de hel.
Het christendom zoals veel mensen het kennen roept nogal wat vragen en soms zelfs weerstand op. Is de Bijbel helemaal waar? Waarom doet de kerk zo vaak zo krampachtig over seksualiteit? Leidt religie niet alleen maar tot conflict? Is geloof niet een vorm van vroom zelfbedrog? Veel christenen hebben de ervaring dat discussies over dit soort vragen weinig opleveren: vaak resulteert dat alleen maar in een botsing tussen twee visies waarbij een oplossing ver weg lijkt.
Hoe ben je er als kerk voor alle generaties? Dat is een vraag waar in kerken vaak veel aandacht, energie én frustratie in gaat zitten. Een kerk zonder jongeren is een kerk zonder toekomst, zo lijkt het soms. Het is de vraag of dat klopt: ook zonder jongeren kan een kerk een toegewijde gemeenschap van Jezus Christus zijn. Soms gaat dat zelfs beter als je niet alleen maar kijkt naar de leeftijdsverdeling in de kerk.
