Soms moet je kiezen aan welke waarde en aan wie je gehoor geeft. Bijvoorbeeld in de zorg voor mensen met dementie. Zolang je het gesprek voert aan de hand van waarden die je nastreeft, is er geen verkeerde keuze, zegt Tim van Iersel. Het gaat fout als je handelt zonder nadenken en zonder erover te spreken.

‘Tijdens mijn studie theologie heb ik nooit iets gehad over ouderen of vergrijzing,’ stelt een cursiste bij de nascholing over dementie, die ik geef. Zij vervolgt: “… laat staan over dementie! Terwijl het steeds meer voorkomt in mijn gemeente.” De kerk vergrijst, stelt Hans de Waal terecht vast. Hij pleit voor meer nuance in dat beeld. Ik zou het radicaler willen zeggen: een vergrijsde kerk is een wijze kerk. De kerk is zelfs geroepen om grijs te zijn!

Stilletjes komt ze de omgebouwde vergaderruimte van het verpleeghuis binnen geslopen. Beschroomd neemt ze plaats naast haar moeder met dementie, die bij de kleinschalige kerkdienst aanwezig blijkt te zijn. Ik heet haar met een knipoog welkom, maar laat me niet verstoren. Totdat ik haar bij de gezongen geloofsbelijdenis plotseling zie huilen. Na afloop komt ze […]

In het omgaan met mensen met dementie doen zich onherroepelijk dilemma’s voor. Je moet keuzes maken – welke afwegingen maak je daarbij? welke waarden spelen mee, en geven de doorslag?

Iedere kerkgemeenschap komt in en via gemeenteleden in aanraking met dementie. Hier komt de vraag aan de orde hoe mensen met dementie en hun partners en kinderen deel uitmaken van de gemeente, hoe zij hun ervaringen kunnen delen en op verhaal kunnen komen.

“Dementie lijkt me verschrikkelijk”, zegt een mevrouw tegen me. Ze heeft zojuist vernomen dat ik in verpleeghuizen elke dag mensen met dementie ontmoet. “Dat je zo wegkwijnt, nee”, voegt ze er aan toe. “Je kunt dan helemaal niks meer voor anderen betekenen.” Steeds weer blijkt uit onderzoeken dat van betekenis blijven zo belangrijk is voor […]