Tussen 1948 en 2018 kwamen in de achtereenvolgende missiologische periodieken De Heerbaan, Wereld en Zending en TussenRuimte talloze thema’s aan de orde.1 Drie opmerkelijke zaken licht dit artikel daar uit: de waarschuwing van zendingsvoorman J.C. (Hans) Hoekendijk dat zending niet mag opgaan in oecumene, de steeds bredere scopus van zending en de herontdekking van de missionaire identiteit van de lokale kerk.

Opvallend in de jaren tachtig is dat de verbinding van kerk en zending met politiek engagement vanzelfsprekend lijkt voor de auteurs van Wereld en Zending. Het is er een decennium lang van doordrenkt. Hoe was dat echter in de jaren daarvoor en wat gebeurt er daarna?

Reformatie en kunst worden vaak als gezworen vijanden beschouwd. Werd kunst door de Reformatie niet uit de kerk gebannen? Gingen de ‘gesneden beelden’ niet regelrecht tegen het onfeilbare Woord in en moesten ze daarom niet tegen de grond? Laurel Gasque gaat in op de rol van (beeldende) kunst door de eeuwen heen en binnen de verspreiding van het christendom.

Sinds 2013 organiseert ontwikkelingsorganisatie Tear jaarlijks een voorgangersreis naar Oeganda om te leren hoe kerken en christenen daar tot zegen zijn voor hun omgeving. Bijna zeventig kerkleiders vanuit verschillende kerkgenootschappen in Nederland zijn inmiddels mee geweest. Uit de groep van oud-reizigers is geleidelijk een learning & blessing-community ontstaan die nadenkt over de rol van de kerk in het perspectief van Gods wereldwijde koninkrijk. Onlangs vond er een evaluatieonderzoek plaats door Sofieke van Oord naar de opbrengst van de voorgangersreis. Wat levert een dergelijke reis Nederlandse kerkleiders op?

Al vanaf het einde van de Tweede Wereldoorlog zijn er tekenen zichtbaar van een opkomende evangelische beweging. We hoeven alleen maar te kijken naar Billy Graham, Corry ten Boom, Tommy Lee Osborn en vele anderen die de weg banen voor de groei die vanaf midden jaren zestig echt op gang komt. De groei van een beweging, evangelisch of niet, wordt altijd gefaciliteerd door de cultuur en de veranderingen in de cultuur waarin de beweging opkomt.

De komst van relatief grote aantallen vluchtelingen uit onder andere Syrië naar Nederland in 2015 leidde in dat jaar tot veel spontane activiteiten buiten en binnen de kerken. Veel mensen stonden klaar met spullen of openden hun kerkgebouw voor vluchtelingen. Na 2015 doorliepen veel vluchtelingen hun asielprocedure en begonnen een nieuw leven in een gemeente ergens in Nederland.

In het Haagse buurt-en-kerkhuis Bethel werd van eind oktober 2018 tot eind januari 2019 een continue kerkdienst gehouden als vorm van kerkasiel voor het Armeense gezin Tamrazyan en om aandacht te vragen voor een falende uitvoering van de regeling kinderpardon voor vluchtelingen. Theo Hettema, voorzitter van de Protestantse Kerk Den Haag, vertelt wat hen bezielde om deze kerkdienst te houden. Oud-katholiek priester Erna Peijnenburg verhaalt hoe het voorgaan in de Bethel-dienst haar persoonlijk bezighield. Intrigerende ervaringen van Integral Mission, gepresenteerd als tweeluik.

Wanneer er iets over joden en jodendom in de media te beluisteren is, zit ik doorgaans gespannen te kijken of te luisteren. Wat of wie zal er dit keer nu weer eens langskomen?

Een groot deel van de wereldwijde kerk heeft te maken met geloofsvervolging. Het noemen van aantallen is altijd lastig, want hoe meet en weeg je vervolging?1 De meest voorzichtige schattingen van verschillende organisaties en onderzoekscentra gaan echter uit van minstens honderd miljoen vervolgde christenen. Dat betekent ook dat er enorm veel pastors zijn die leiding geven aan hun gemeenten in die context van vervolging.