Wat bedoelen we met ‘de Wereldkerk’? En zijn we in die wereldwijde kerk werkelijk een gemeenschap van gelijken? In dit artikel krijgt de Wereldkerk een gezicht in de mensen die de auteur ontmoette. Wat is in zulke ontmoetingen echt van belang? Wat leerde ze?

De thesis van Renate Japenga gaat over witheid, het systeem dat racisme veroorzaakt. Ze vertelt waarom theologie ook daarover moet gaan.

Het kerkelijk leven is nogal eens gericht op mensen die hun verstand kunnen inzetten om te geloven. En zo is het vaak ook georganiseerd. Maar wat als je dat niet kunt? Mag je dan ook meedoen in de kerk? En hoe dan?

In Nederland werken een aantal priesters die vanuit het buitenland door de Rooms Katholieke Kerk hiernaartoe zijn gezonden. Hoe krijgt de Rooms Katholieke Kerk als wereldkerk vorm met de inzet van priesters en missionarissen van buiten Europa? Wat zijn de obstakels? Via het Nijmegen Institute for Mission Studies kwam TussenRuimte in contact met de Nigeriaanse priester en spiritijn John Onoja in Eindhoven en sprak hem via Zoom.

‘Media en politici laten ons vaak geen werkelijkheid zien, zij verkopen ons vooral een beeld van de ander. Zij zijn gebaat bij een ‘wij’ en een ‘zij,’ constateert spreker en schrijver Enis Odaci. ‘Door de ontmoeting kun je dat beeld met de verhalen van die ‘andere’ mensen nuanceren. De ontmoeting beschermt je tegen populisme.’

Het burgerinitiatief ‘We Gaan Ze Halen’ was in december veelvuldig in het nieuws. Omdat de Nederlandse regering verstek liet gaan, was het plan opgevat om zelf naar Griekenland te rijden en daar 150 vluchtelingen uit de kampen mee naar Nederland te nemen. Het probleem van de opvang van vluchtelingen is onverminderd actueel: nog steeds zitten de kampen overvol. Hoe kijken de organisatoren ruim een half jaar later terug op hun actie? Is er iets bereikt?

Als je het nieuws leest of hoort, kun je je weleens machteloos voelen om alle ellende op de wereld en overweldigd door al het lijden en verdriet. Het lijkt nog lang niet op het Koninkrijk van God waar we op hopen, dat Koninkrijk waar elk mens tot bloei mag komen.

Ik vroeg aan vier jongeren wat zij doen om hun geloof handen en voeten te geven. We zien jongeren vaak alleen als de toekomst, maar jongeren zijn ook ons baken van hoop. Dit zijn hun open, krachtige, soms kwetsbare, inspirerende verhalen.

Wat tref je aan als je zeventig jaargangen van een tijdschrift over interculturele theologie en zending onderzoekt op ‘vrouwen’? Het is een hele reis van jaar naar jaar, van periode naar periode, land naar land, vrouwenbeweging naar vrouwenbeweging. Mooie artikelen, weliswaar met een vaak wat wrange bijsmaak. Vrouwen die werkzaam zijn in het veld van de theologie lijken heel wat te moeten overwinnen.