We zijn een deel van de kosmos. Als zodanig kan ‘de kosmos’ nooit aan ons als een ding verschijnen. Wel zijn wij in staat om over onszelf en over de kosmos na te denken. Vanuit natuurwetenschappelijk en filosofisch opzicht is er geen enkele reden om de mens centraal te stellen. Maar in de mens is de kosmos wel tot zelfbewustzijn gekomen. Dat schept verantwoordelijkheid.
De organisatoren van het symposium hadden mij gevraagd om in mijn bijdrage1 in te gaan op de vraag of post-theïsme2 kan bijdragen aan een gesprek met de natuurwetenschappen. Nu is de term ‘post-theïsme’ uiteraard een verlegenheidsoplossing. Het gaat hier niet om een georganiseerde stroming; het duidt niet op een alternatief theologisch systeem. Post-theïsme is slechts een parapluterm voor een veelheid […]
Reflecties over de theologische ambiguïteit van natuurwetenschappelijke theorieën 1. Inleiding De evolutietheorie is sinds de lancering van ideeën theologisch omstreden geweest. Dit lijkt veel minder het geval bij de kosmologische oerknaltheorie. Anders dan bij de biologische evolutietheorie lijkt de oerknaltheorie bij gelovigen betrekkelijk weinig weerstand op te roepen. Toch is dat aan de hoeveelheid literatuur […]
