Basis

Een andere ingang

Soms leg je een boek weg, omdat je er niet doorheen komt – het is saai, onbegrijpelijk, of het zegt je niet veel. Later pak je het weer op en gebeurt er iets heel anders. Omdat je zelf veranderd bent of omdat je dat boek op een andere manier benadert. Zo kan het ook gaan met de Bijbel. Vier mensen vertellen over een manier van bijbellezen die de Bijbel voor hen dichterbij brengt.

Ik zie mezelf in het verhaal rondlopen

Ik luister regelmatig naar de app Bidden Onderweg, een dagelijkse podcast van 10 minuten. Iedere aflevering start met het luiden van klokken, dan klinkt er muziek en wordt een bijbeltekst voorgelezen. In de rustige sfeer die na het voorlezen ontstaat, worden er vragen aan me gesteld. Die nodigen me uit om de tekst op een meditatieve, intieme manier naar het hier en nu, en naar mijn eigen leven te brengen.

Al mediterend zie ik mijzelf rondlopen in het gelezen verhaal. Met al mijn zintuigen open. Wat zie ik? Wat hoor ik? Wat ruik ik? De ene dag brengt de app me bij de put, waar Jezus aan een Samaritaanse vrouw om wat drinken vraagt, in een andere aflevering denk ik na over de grond waarop ik mijn eigen spirituele huis heb gebouwd. Staat het op een rots of op zand?

De meditatievragen zijn wegwijzers om tot onderscheiding te komen. Hoe en waar is de Geest van God in onze wereld en ook in mijn eigen leven aan het werk?

Deze manier van biddend, mediterend bijbellezen helpt mij om intiemer en vooral persoonlijker met de verhalen om te gaan. Steeds meer realiseer ik me dat deze verhalen als een spiegel voor de wereld en ook voor mijn eigen leven van betekenis zijn.

HOLKJE VAN DER VEER

BIDDEN ONDERWEG (OOK VIA WWW.BIDDENONDERWEG.ORG TE HOREN) WORDT GEMAAKT DOOR DE JEZUÏETEN, GEÏNSPIREERD DOOR DE IGNATIAANSE SPIRITUALITEIT, DIE TERUGGAAT OP HUN STICHTER IGNATIUS VAN LOYOLA.

Het ‘moeten’ is eraf

Christien Visch maakte jaren geleden kennis met de joodse manier van bijbellezen. Eerst door colleges bij een rabbijn, later door af en toe mee te doen aan een leerhuis. ‘Voor mij gingen toen de bijbelverhalen leven, doordat ik er allerlei laagjes in ging ontdekken. Ik las de Bijbel daarvoor als een gesloten verhaal: zó is het. Maar in de joodse traditie is er niet één goede uitleg.

Ik moest er wel in groeien. In het begin dacht ik: wat is dit nou? Iedereen spreekt elkaar tegen. Rabbi één zegt dit en rabbi twee dat.

Je gaat kriskras door de Bijbel heen, volgt allemaal kleine zijweggetjes, om iets aan te tonen over één tekst. Lees je over Abraham, dan wordt er gezegd: dit kun je goed begrijpen als je dat en dat leest. En dan zit je ineens in een heel ander bijbelboek. In het Nieuwe Testament lees je wel eens dat Jezus teksten uit het Oude Testament citeert. Dat begrijp ik nu veel beter, omdat het gebeurt op de joodse manier van de midrasj: om de betekenis van een woord begrijpelijk te maken, wordt er een verhaaltje aan gekoppeld.

Vroeger dacht ik dat ik uit de Bijbel móést lezen, omdat God anders niet van mij zou houden. Dat ‘moeten’ is er af. Ik lees in de Bijbel dat God van mensen houdt en wil dat het goed met hen gaat. Dat is de kern. Ik leer hoe mensen met God leefden en welke adviezen ze meekregen om het goed te laten zijn tussen hen onderling en met God. Ook hoe ze hiermee worstelden, de mist in gingen en steeds weer opnieuw mochten beginnen. Daar kan ik wat mee. Wij staan op de schouders van onze voorouders: onze vragen zijn hetzelfde maar we zoeken onze eigen antwoorden. Ook nog steeds in die Bijbel.

OPGETEKEND DOOR ESTHER VAN DER PANNE

Biechten is bevrijdend

Onze bijbelkring gebruikt de methode van het contextueel bijbellezen. We leggen de bijbelverhalen naast ons eigen leven met alles wat daarin speelt. Op een van de avonden spreken we over het thema biechten. We steken een kaars aan als teken van Gods aanwezigheid in ons midden. Daarna vertellen we wat biechten voor ons betekent. Ik besef dat biechten me stimuleert om na te denken over dat waar ik spijt van heb, over wat ik anders gewild had, over wat ik iemand had willen zeggen.

We lezen uit het bijbelboek Johannes over Jezus die na zijn opstanding zijn leerlingen opzoekt. Er moet iets rechtgezet worden tussen Jezus en zijn leerling Petrus, die een paar dagen eerder drie keer gezegd heeft dat hij Jezus niet kent. De mannen voeren een indringend gesprek waarin Petrus biecht en Jezus vergeeft.

We ontdekken dat biechten ruimte geeft voor verbondenheid met Jezus en met elkaar. Biechten is bevrijdend, zien we in dit verhaal: er is immers Iemand die je aanhoort, je volledig accepteert en met liefde omarmt.

Ook nu weer verrast het mij dat de Bijbel zoveel te zeggen heeft in wat me dagelijks bezighoudt. Omdat we eerst nadenken over een thema uit ons eigen leven en dan kijken wat een bijbelverhaal ons aanreikt, merk ik dat de boodschap echt aansluit bij wat me bezighoudt. Dat brengt de Bijbel nog dichterbij dan ik al gewend was.

MARIKE DE REUVER-SCHUURMAN

MEER OVER CONTEXTUEEL BIJBELLEZEN IS TE VINDEN VIA WWW.KERKINACTIE.NL/KOM-IN-ACTIE

Overschrijven

In Zwolle proberen we met zoveel mogelijk mensen de hele Bijbel over te schrijven. In het hoogkoor van de Grote Kerk staan twintig schoolbanken. Op elke tafel ligt een mapje met een bijbelgedeelte, papier, een onderblad met lijntjes en een pen. Wie wil, kan aan een tafeltje gaan zitten om een stukje van de Bijbel over te schrijven. Er zijn vrijwilligers aanwezig om de schrijvers wegwijs te maken.

Het overschrijven levert mooie gesprekken op. Iemand zei: ‘Ik ken de Bijbel niet. Nu ik een stukje heb overgeschreven ben ik benieuwd geworden hoe het verhaal verder gaat. Ik ga de Bijbel toch eens lezen!’ Ook op bepaalde locaties in de stad wordt overgeschreven, zoals in het Wijnhuis achter de kerk. De eigenaar, Arjan Broekman, schreef daar het verhaal over van de bruiloft te Kana waar Jezus water verandert in wijn. Hij kende het verhaal omdat zijn elfjarige zoon kort geleden om een kinderbijbel vroeg en Arjan hem er nu uit voorleest. Tijdens het overschrijven van de vraag ‘Waarom is de beste wijn voor het laatst bewaard?’ besefte hij dat dit inderdaad niet logisch is, terwijl het op wijnproeverijen ook gebeurt. Al wordt de wijn dan uitgespuugd, toch raken smaakpapillen op den duur verdoofd. In de Bijbel zijn de bruiloftsgasten zelfs dronken. Toch proeven ze nog steeds dat de wijn van Jezus speciaal is. Die moet volgens Arjan dus echt heel goed geweest zijn!

MARISKA VAN BEUSICHEM