None
God kent het lijden
Ouder worden, scheiden, lijden ervaren: thema’s waarover mensen niet makkelijk praten. Margot Kässmann doet dat wel en schreef een bestseller die nu in het Nederlands is vertaald. De kern: „God kent het lijden.”
Duitslands bekendste theologe was afgelopen weekend in Amsterdam voor de promotie van haar boek Midden in het leven (uitg. Meinema). Zondag ging ze voor in de Oude Lutherse Kerk in Amsterdam. In haar hotel neemt ze de dag ervoor even de tijd voor een gesprek.
Wat is het geheim van dit boek?
„De enige verklaring die ik heb, is dat veel christelijke vrouwen van boven de veertig dezelfde vragen hebben over de balans vinden, zoals tussen kinderen die het huis uitgaan en ouders die oud worden. Mijn leven is begrensd, hoe kan ik de laatste twintig, dertig jaar bewust leven? Heeft mijn leven zin? Ik heb ook veel reacties gekregen waarin vrouwen zeggen: het las alsof ik met mijn vriendin aan het praten was.”
Maar er zijn natuurlijk meer boeken die deze thema’s aansnijden.
„Vroeger was het vanzelfsprekend dat het christelijk geloof iets met de dagelijkse praktijk te maken had, maar nu niet meer. Ik probeer het weer met zaken te verbinden; met de opvoeding, of als ik ziek word, of als mijn huwelijk vastloopt. Het geloof is geen kwestie van wat wel en niet mag, een opgeheven vinger die van boven komt en zegt: zo moet je leven. Die toon probeer ik te vermijden. Ik zeg: zo kun je leven en zo kan geloof ook heel positief, als kracht in je leven werken.”
Wat wilde u de lezers vooral meegeven?
„Verstop je niet met je geloof en schaam je er niet voor dat je christen bent, maar leef het bewust uit. Het christendom is een religie die heel goed bij het dagelijks leven past. Ik heb de indruk dat in de West-Europese maatschappij veel mensen zich ervoor schamen dat ze geloven. Daar heb je het niet over, je wilt er niet op aangekeken worden dat je dat nodig hebt. De verlichte mens denkt dat hij God niet nodig heeft. Maar de mens heeft niet genoeg aan zichzelf, dat blijkt wel als er problemen komen die ze niet aankunnen.”
Is het geloof er voor u dan voor de crisismomenten?
„Zo zie ik het niet. Ik heb laatst drie uur gesproken met een vrouw wier dochter van 28 zelfmoord had gepleegd. Ze was in een absolute levenscrisis en kon het niet begrijpen. Onze maatschappij vermijdt de dood. Dat je zou kunnen sterven, dat zou niet zo moeten zijn. Maar het christendom kan met het sterven omgaan als zijnde een deel van het leven. Dat helpt. Als mensen kanker krijgen, hoor ik hen vaak zeggen: waarom ik? Maar we zouden eigenlijk moeten zeggen: waarom ik niet? De statistieken laten zien dat het best waarschijnlijk is dat ik kanker krijg.”
Lees hier het volledige interview met Margot Kässmann.
Wat is het geheim van dit boek?
„De enige verklaring die ik heb, is dat veel christelijke vrouwen van boven de veertig dezelfde vragen hebben over de balans vinden, zoals tussen kinderen die het huis uitgaan en ouders die oud worden. Mijn leven is begrensd, hoe kan ik de laatste twintig, dertig jaar bewust leven? Heeft mijn leven zin? Ik heb ook veel reacties gekregen waarin vrouwen zeggen: het las alsof ik met mijn vriendin aan het praten was.”
Maar er zijn natuurlijk meer boeken die deze thema’s aansnijden.
„Vroeger was het vanzelfsprekend dat het christelijk geloof iets met de dagelijkse praktijk te maken had, maar nu niet meer. Ik probeer het weer met zaken te verbinden; met de opvoeding, of als ik ziek word, of als mijn huwelijk vastloopt. Het geloof is geen kwestie van wat wel en niet mag, een opgeheven vinger die van boven komt en zegt: zo moet je leven. Die toon probeer ik te vermijden. Ik zeg: zo kun je leven en zo kan geloof ook heel positief, als kracht in je leven werken.”
Wat wilde u de lezers vooral meegeven?
„Verstop je niet met je geloof en schaam je er niet voor dat je christen bent, maar leef het bewust uit. Het christendom is een religie die heel goed bij het dagelijks leven past. Ik heb de indruk dat in de West-Europese maatschappij veel mensen zich ervoor schamen dat ze geloven. Daar heb je het niet over, je wilt er niet op aangekeken worden dat je dat nodig hebt. De verlichte mens denkt dat hij God niet nodig heeft. Maar de mens heeft niet genoeg aan zichzelf, dat blijkt wel als er problemen komen die ze niet aankunnen.”
Is het geloof er voor u dan voor de crisismomenten?
„Zo zie ik het niet. Ik heb laatst drie uur gesproken met een vrouw wier dochter van 28 zelfmoord had gepleegd. Ze was in een absolute levenscrisis en kon het niet begrijpen. Onze maatschappij vermijdt de dood. Dat je zou kunnen sterven, dat zou niet zo moeten zijn. Maar het christendom kan met het sterven omgaan als zijnde een deel van het leven. Dat helpt. Als mensen kanker krijgen, hoor ik hen vaak zeggen: waarom ik? Maar we zouden eigenlijk moeten zeggen: waarom ik niet? De statistieken laten zien dat het best waarschijnlijk is dat ik kanker krijg.”
Lees hier het volledige interview met Margot Kässmann.
